کابل/۵حوت/فرهنگستان
سیما گل، دختری که اندیشه‌اش را با قلم‌های رنگین روی کاغذ نقاشی می‌کند و حرف‌های ناگفته‌ی زنان سرزمینش را با لبی خاموش؛ اما ذهنی پُر از حرف برای جهانیان بیان می‌کند.
سیما هفت سال است که دنیای خود را با مدادرنگی‌ها و نقاشی‌های رنگارنگش سپری می‌کند.
او حالا با آمدن طالبان، گاهی با کشیدن تصویرهای زیبا و گاهی هم با تصویرهای پُر از درد زنان افغانستان، در گوشه‌ی اتاقش مشغول نقاشی است.
محدودیت‌های طالبان بر زنان، این دختر هنرمند را در چهاردیواری خانه حبس کرده‌است. او می‌گوید: «من دوستان زیادی نداشتم و همیشه گوشه‌ی اتاقم را ترجیح می‌دادم. کم کم کاغذ و قلم از دوستان من شدند و من نقاشی را شروع کردم.»
با آن‌که هنرمندان زن در افغانستان مدت‌هاست که از هنر به عنوان وسیله‌ای برای ایجاد تحولات اجتماعی، نشان‌دادن اعتراض و از بین بردن سنت‌های خفقان‌آور و مردسالارانه که همیشه بر آن‌ها مسلط بوده است، استفاده می‌کنند؛ ولی سیما به عنوان یک هنرمند زن، برای اصلاح دیدگاه‌های ریشه‌دار جامعه در خصوص زنان، بستر مختص به خود را دارد. نقاشی‌های او آغشته با مفاهیم زندگی زنان افغانستان و کاملا تلخ، تاریک و غمناک است.
او از هفده سالگی به نقاشی روی آورده و دو سال پیش نقاشی هایش در خانه فرهنگ، کارگاه‌های نقاشی و هر کجایی که می‌توانست به نمایش می‌گذاشت او می‌گوید که سال پار نقاشی رویایی خودم را برای برنامه مهاجرین در آلمان به تصویر کشیدم که سال گذشته روی کارت کریسمس به چاپ رسید.
سیماگل آرزو داشت که درهای امید برای زنان افغانستان باز شود تا زنان و دختران افغانستان بتوانند مانند دیگر زنان و دختران جهان، رویاهای شان را به واقعیت بدَل کنند.
این دختر هنرمند با بیان اینکه سرانجام این روز سیاه تمام خواهد شد و روزی فرا خواهد رسید که دوباره نقاشی هایش گُل کنند، گفت: «باید امیدوار بود و تلاش کرد؛ زیرا پشت هر تاریکی روشنی است.»
او با ابراز نگرانی از بسته شدن دروازه‌ی دانشگاه‌ها به روی دختران گفت: «می‌خواستم استیتوت هنرهای زیبا را تمام کنم و در بخش نقاشی به پیروزی‌هایی دست یابم.»
سیما که درد‌های زنان را بر روی کاغذ نقاشی می‌کند، گفت: «نقاشی‌های من بیان درد زنانی است که از سوی طالبان مورد ظلم قرار گرفته‌اند.»
سیما دو سال پیش هنرمند مشهور در کابل بود که در چندین رقابت هنری مقام اول را به‌دست آورده بود؛ اما حالا خانه‌نشین شده‌است.
با آمدن طالبان، هزاران سمیه‌ی دیگر از درخشش افتادند و پشت تاریکی پنهان شدند.
در کنار وضع کردن ده‌ها محدودیت از سوی طالبان بر زنان افغانستان، این گروه استعداد دختران و زنان را سرکوب می‌کنند. زنان و دختران می‌گویند که اگر این محدودیت‌ها ادامه یابد و دختران خلاق و با استعداد دیگر نتوانند از کارهای شان رخ‌نمایی کنند، به راستی که فعالیت‌های نیمی از پیکر جامعه فلَج می‌شود.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
