خانه / خبرها / گروه طالبان دوست و دشمن مردم افغانستان باقي ماند
گروه طالبان دوست و دشمن مردم افغانستان باقي ماند
گروه طالبان دوست و دشمن مردم افغانستان باقي ماند

گروه طالبان دوست و دشمن مردم افغانستان باقي ماند

ديروز، ششم ثور رئيس جمهور غني در يک نشست فوق العاده با اعضاي هر دو مجلس شوراي ملي صحبت نمود. محورهاي صحبت رئيس جمهور مسائل امنيتي، گروه هاي تروريستي و طالبان، سياست خارجي افغانستان در قبال پاکستان و حاميان گروه هاي تروريستي، مبارز به فساد و مواد مخدر، توسعه اقتصادي و … بود. سخنان رئيس جمهور تا حدي زيادي معقول به نظر مي رسيد. با اين حال، چند نکته در ارتباط با سخنان او وجود دارد که در اين نوشتار سعي مي کنم چند محور مهم و اساسي سخنان رئيس جمهور به بحث و بررسي بگيرم.
تعريف دوست و دشمن
رئيس جمهور در صحبت هاي ديروز خود اظهار داشت که دوستان افغانستان کساني است که به منافع ملي کشور پايبند است و در حد توان خود از آن حفاظت مي کند. او گروه هاي اجير خارجي مانند داعش، شبکه القاعده، گروه هاي آدم کش شبکه حقاني و برخي از گروه هاي طالبان را دشمن مردم افغانستان خواند. سخن رئيس جمهور در مورد گروه داعش، شبکه القاعده و شبکه حقاني درست است. اما تقسيم گروه طالبان به دو دسته نشان مي دهد که اراده قاطع براي سرکوب اين گروه وجود ندارد. در واقع، رئيس جمهور گروه طالبان را به طالبان خوب و بد تقسيم بندي کرد که طالبان بد در برابر نيروهاي امنيتي کشور مي جنگند و خون مردم بي گناه را مي ريزند و طالبان خوب خواهان گفتگو و مصالحه با حکومت افغانستان است. واقعيت اما، اين است که گروه طالبان خوب و بد نداريم. همه گروه طالبان به صورت يکدست در برابر نيروهاي امنيتي کشور مي جنگد. گروه طالبان بعد از مرگ ملا عمر، رهبر پيشين شان به دو دسته تقسيم شد. شاخه ملا اختر منصور و شاخه ملا رسول. اگر منظور رئيس جمهور از برخي گروه طالبان شاخه ملا رسول است بايد يادآوري کرد که شاخه ملا رسول بيش از شاخه ديگر بنيادگرا است. شايد تنها تفاوت شان اين باشد که شاخه ملا اختر منصور بيشتر اجير پاکستان است و شاخه ملا رسول وابستگي به پاکستان را ندارد. بنابراين، از نظر رئيس جمهور گروه طالبان هم دشمن است و هم دوست. امري که بار ديگر جنگ با اين گروه را با دشوار مي سازد.
رئيس جمهور اگر چه گروه طالبان ياغي خواند با اين حال، به زبان آوردن اين مسئله که برخي از گروه طالبان دشمن مردم افغانستان است زمينه را براي تداوم سياست تساهل گرايانه با اين گروه باز گذاشت.
رابطه با پاکستان
آقاي غني در ارتباط با مناسبات خود با پاکستان گفت: که مناسبات افغانستان و پاکستان در چارچوب حقوق و وجايب متقابل دو دولت تنظيم ميشود و توقع افغانستان از پاکستان و کشورهاي جهان اين است که در مورد مقابله با افراطگرايي و تروريسم از منطق تروريست خوب و تروريست بد عبور کند و به عنوان يک دولت مسئول عمل کند. رئيس جمهور افزود که براساس اطلاعات موجود، مراکز رهبران نيروهاي مخالف دولت افغانستان در خاک پاکستان است و اگر اين کشور نمي خواهد عليه اين نيرو ها عمليات نظامي انجام دهد، بايد اين افراد را به افغانستان تحويل دهد تا در محاکم اين کشور به سزاي اعمالشان برسند. او همچنين گفت اگر پاکستان به حمايت شان از گروه هاي تروريستي ادامه دهد به مجامع بين المللي شکايت مي کنيم.
مسئله اما، اين است که پاکستان براي سال هاي متمادي از گروه هاي دهشت افکن و تروريست حمايت نموده است. بارها تعهد سپرده است که با حکومت افغانستان در سرکوب گروه هاي مخالف مسلح و گروه هاي تروريستي همکاري مي کند اما در عمل آن ها روابط خود را گروه هاي تروريستي و طالبان ادامه است و از آن ها براي دستيابي به منافع شان استفاده نموده است. اين اولين بار نيست که افغانستان به پاکستان هشدار مي کند که به مجامع بين المللي شکايت مي کند. حامد کرزي، رئيس جمهور پيشين افغانستان نيز بار ها به پاکستان هشدار داده بود که به مجامع بين المللي شکايت مي کند. اما تا هنوز به شکايت از سوي افغانستان به مجامع بين المللي و شوراي امنيت سازمان ملل متحده درج شده است و نه پاکستان دست از حمايت از گروه هاي تروريستي کشيده است. مسئله اما، اين است وقتي حکومت افغانستان دشمن خود را به دشمن خوب و بد تقسيم کند و يا دشمن خود را دشمن و دوست بپندارد براي يک کشور بيروني فرصت آن را مي دهد که با استفاده از همان گروهها براي منافع شان استفاده نمايد. بنابراين، رئيس جمهور بايد همه گروه طالبان را دشمن حکومت و مردم افغانستان مي دانست و بدون هشدار به پاکستان به مجامع بين المللي شکايت مي کرد.
بهبود وضعيت اقتصادي
رئيس جمهور يکبار ديگر از تعهد خود در بهبود وضعيت اقتصادي کشور سخن به ميان آورد. او پروژه هاي تاپي، کاسا ۱۰۰۰ و انتقال برق از ترکمنستان را از پروژه هاي مهم حکومت دانست. در عين حال، سخن از نشست بروکسل به ميان آورد که ۷۰ کشور و ۲۰ نهاد بين المللي در آن شرکت مي کند و در مورد تعهد خود در مورد انکشاف اقتصادي و حکومتداري خوب اعلان مي کند. دو نکته قابل يادآوري است. انتقال انرژي از آسيايي ميانه مي تواند فرصت شغلي ايجاد نمايد اما، مسئله مهم و اساسي اين است که حکومت در فقدان زيرساخت هاي اقتصادي چگونه از آن انرژي استفاده مي کند. در سراسر کشور نه سيستم توزيع گاز وجود دارد و نه توزيع برق به صورت عادلانه و نه حکومت قادر به ساخت کارخانه ها و شرکت هاي توليدي شده است که بتواند از انرژي وارداتي استفاده درست نمايد. نکته بعدي اينکه در يک و نيم دهه گذشته جامعه جهاني ميلياردها دالر به افغانستان کمک کرد اما، اکثر کمک هاي جامعه جهاني هدر رفت. حکومت براي استفاده درست از کمک هاي جامعه جهاني چه مکانيسم و سيستم را در دست دارد. آيا همانند يک و نيم دهه گذشته کمک ها در مناطق ناامن به مصرف مي رسد و يا اينکه عدالت اجتماعي در توزيع کمک ها رعايت مي شود. با توجه به رويکرد قومي و قبيله اي به بعيد به نظر مي رسد که رئيس جمهور غني بتواند کمک ها را به صورت عادلانه در تمام مناطق افغانستان به مصرف برساند و در عين حال، مکانيسم و سيستم را روي دست گيرد که بتواند از هدر رفتن کمک ها جلوگيري نمايد.
در پايان اين نوشتار يک بار ديگر بايد متذکر شد که رئيس جمهور اگر چه گروه طالبان را ياغي خوانده است اما اعلان اينکه برخي از گروه طالبان دشمن مردم افغانستان است زمينه و فرصت برخورد تساهل گرايانه با اين گروه را باز گذاشته است. اين سخن رئيس جمهور دشواري هاي زيادي را در ميدان جنگ متوجه نيروهاي امنيتي افغانستان مي سازد. نکته ديگر اينکه پاکستان سياست خود را در قبال گروه طالبان تغيير نمي دهد. آنها همچنان از دشمنان مردم افغانستان حمايت خواهد کرد. با اين وجود آيا حکومت افغانستان از حکومت پاکستان در شوراي امنيت سازمان ملل متحد شکايت خواهد کرد؟

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*