مولانا نجیبی به عمر ۸۷ سالگی در نتیجه‌ی بیماری سرطان درگذشت. از او هم‌چون شاعر، عارف و فقیه اعتدالگرای معاصر یاد می‌شود.
مولانا کروخی قلم توانا و نویسایی داشت؛ کتاب‌های «نخل کهن کرخ» و «مردِ مردستان» مجموعه‌ای از یادداشت‌هایی منثور و منظومی هستند که از او به نشر رسیده است.
عبدالهادی موحد شاگرد غلام محمد نجیبی می‌گوید: «امروز دهم جدی سال ۱۴۰۲ رحلت جان‌گداز مولانا نجیبی کروخی هروی شخصیت علمی و معاصر افغانستان بود که حدود ۶۰ سال از عمر گران‌بهای خویش را مصدر خدمت به اولاد جامعه بود. ایشان خطیب آتشین‌بیان ولسوالی کرخ بود که سالیان زیادی در خدمت دین بود».
او که در ماه‌های اخیر از بیماری سرطان رنج می‌برد؛ در سن ۸۷ سالگی در ولسوالی کرخ هرات چشم از جهان فروبست.
عتیق الله نجیبی نواده‌ی غلام محمد نجیبی می‌گوید: «یکی از بزرگترین سجایای اخلاقی و صفات اجتماعی مولانا نجیبی این بود که دایما به خاطر منافع ملی و مردمی و دفع مفاسد از مردم می‌تپید و کوشش می‌کرد که مسئله‌ی شوم اختلاف در دایره‌‌ای که ایشان حضور داشتند ظهور نکند. حتا به گونه‌ای بود که شماری از علماء اتاق و حجره‌ی حضرت مولانا را دارالتوشید می‌نامیدند».
او شاعر، نویسنده و عارف اعتدالگرایی بود که صد‌ها پیرو داشت، مولانا کروخی در سال‌های اخیر عمرش در مسجد جامع شیخ‌الاسلام کروخ به آموزش‌دهی و نویسندگی مشغول بود.
جیلانی فرهاد سخنگوی والی هرات در حکومت پیشین می‌گوید: «هرات و افغانستان امروز یک تاریخ زنده‌‌ای را از دست داده است، مولانا نجیبی در حقیقت یک نمونه‌‌ی بارزی از خراسان و افغانستان بود که خوشبختانه با توجه به توانایی‌های که در حوزه‌های علمی، ادبی و فرهنگی داشتند مورد احترام خاص تمام زمام‌داران بودند. ایشان شاگردان زیادی را در حوزه‌های مختلف تربیت کردند».
مولانا نجیبی حدود ۸ دهه پیش در ولسوالی کرخ هرات چشم به جهان گشود. او اهل اعتدال و انعطاف بود. ویژگی‌‌هایی که او را از سایر هم‌قطارانش متمایز ساخته بود و برایش در میان طیف‌های مختلف فرهنگی، دینی و سیاسی جایگاه ویژه‌‌ای بخشیده بود.
خبرنگار فرهنگستان
سمیع صدیقی
