تلفیق نقاشی و موسیقی، به‌طور کلی ایده‌ای زیبا و جذاب است که می‌تواند ارتباطات و پیوندهای جدیدی بین این دو هنر را آشکار کند. این تلفیق، یک آثار هنری چند رسانه‌ای ایجاد می‌کند که از جذابیت‌ها و نقاط قوت هر دو هنر بهره‌مند است.
ادیب آیین از رویکردی نوآورانه برای تلفیق نقاشی و موسیقی در آثارش استفاده کرده است. او با انتخاب رنگ‌های متناسب با نت‌های موسیقی آهنگ “ملا ممدجان”، توانسته است ابعاد جدیدی از ارتباط هنر تصویری و موسیقی را به تصویر بکشد.
تلفیق بین این دو هنر، باعث می‌شود که تصاویر نقاشی هماهنگی کاملی با ریتم و نت‌های آهنگ داشته باشند. اجرای زنده‌ی این آثار در تلویزیون‌های ماهواره‌ای جهانی (اینترنشنال) هم این امکان را فراهم کرده است که این تلفیق هنری را برای مخاطبان تجربه کنند و به آن نزدیک شوند. داستان ملا ممدجان نیز یک داستان عاشقانه است.
تابلو نقاشی ملا ممدجان که در دوران فرمانروایی تیموریان اتفاق می‌افتد. این داستان نشان می‌دهد که چگونه دو جوان به نام‌های ملا محمد جان و عایشه، با مشکلات اجتماعی و اقتصادی روبرو می‌شوند و با اراده و عشق، توانستند این موانع را پشت سر بگذارند. این داستان همچنین به تصویر زندگی اجتماعی و اقتصادی در دوران خاصی از تاریخ افغانستان می‌پردازد و اهمیت و جشن‌های مردم در ایام نوروز را نیز بیان می‌کند. ادیب آیین با تلفیق هنر نقاشی و موسیقی، به نوعی ارتباط بین این دو هنر را در قالب یک داستان عاشقانه و تاریخی ارائه کرده است. این تلفیق، یک تجربه‌ی هنری واقعی و چشمگیر را برای مخاطبان به ارمغان آورده است و آنان را به دنیای هنر و ارتباطاتی که از این تلفیق به وجود آمده، نزدیک کرده است. این داستان عاشقانه و دوران فرمانروایی تیموریان نشان دهنده یک روایت مفصل و پرداختن به مواضع اجتماعی و فرهنگی در آن دوران است. عشق بین دو جوان، ملا محمدجان و عایشه، در معرض مواجهه با موانع اقتصادی و اجتماعی قرار داشت که از ازدواج آن‌ها جلوگیری می‌کرد. در دوران فرمانروایی تیموریان، ایام نوروز از اهمیت بسیاری برخوردار بود و مردم هرات در این روزها به مساجد می‌آمدند.
هزینه‌های عروسی برای جوانانی که در مزار شریف عروسی می‌کردند، دولت می‌پرداخت. در این موقعیت، عاشقانه‌ای که میان ملا محمدجان و عایشه شکل گرفت، با تمایل به ازدواج و پشت سر گذاشتن موانع اجتماعی و اقتصادی، یک تصمیم عاشقانه و قدرتمند بود. مشکلات اقتصادی و اجتماعی این دو جوان موانعی برای ازدواجشان ایجاد کرد. با این وجود، آن‌ها نذری بر عهده خود گرفتند که اگر ازدواجشان ممکن شود، در ایام میله گل سرخبه مزار شریف بروند و مدتی را در آرامگاه علی بن ابی طالب خاکروبی نمایند. این نذر نشان دهندهٔ عمق عشق و اراده آن دو جوان برای یکدیگر بود. این داستان عاشقانه نشان دهنده یک رویداد ناگهانی که عشق و دلبستگی بین دو جوان ایجاد کرد و با مواجهه با موانع فراوان، مانع از ازدواجشان شد. این داستان به واقعیت‌های اجتماعی و فرهنگی دوران خاص خود نور می‌اندازد و نمایانگر معانی و ارزش‌هایی از عشق و اراده در برابر موانع اجتماعی و اقتصادی میباشد.
بیا که بریم به مزار مُلاممَدجان سَیلِ گُلِ لاله‌زار وا وا دلبرجان
به دربار سخی‌جان گله دارم یخن پاره ز دست تو نگارم
پس از مرگم بیایی بر مزارم مدامم در دعا در انتظارم
بیا که بریم به مزار مُلاممَدجان سَیلِ گُلِ لاله‌زار وا وا دلبرجان
به تن کردی گلم رَختِ سیاه را کنم تعریف یار بی‌وفا را
به دنیا مه اگه غمخوار ندارم بگیرم دامن شیر خدا را
بیا که بریم به مزار مُلاممَدجان سَیلِ گُلِ لاله‌زار وا وا دلبرجان
بیا زیارت کنیم شیر خدا را به چشم مالیم همان قلف طلا را
مه دعا می‌کنم آمین بگوین خدا کامیاب کنه هر دوی ما را
بیا که بریم به مزار مُلاممَدجان سَیلِ گُلِ لاله‌زار وا وا دلبرجان
در داستانی زیبا و رمزآلود از دوران فرمانروایی تیموریان، داستان عاشقانه دو جوان، ملا محمد جان و عایشه، به نحوی زیبا و پرمعنا تعریف شده است. امیر علیشیر نوائی، وزیر دانشمند آن دوران، با شنیدن آهنگ خاصی که عایشه می‌خواند، فهمید که در این سرود فلسفه‌ای نهفته است. او عایشه را تشویق کرد تا راز عشقش و ماجرای ملا ممدجان را بگوید. این موضوع باعث شد که امیر به خانه پدر عایشه بروید و خواستگاری برای ملا محمدجان را کند و در نهایت، ازدواج آن دو عاشق را تسهیل کرده و آن‌ها را به مزار شریف فرستاده است ترانه محبوب “بیا که بریم به مزار ملاممدجان” یکی از پرطرفدارترین ترانه‌های قدیمی افغانستان است و ده‌ها خواننده افغانستان آن را اجرا کرده‌اند. ادیب آیین موسیقی هندوستانی، به‌ویژه موسیقی کارناتیک Carnatic music، و گام‌های ملاکارتا Melakarta و راگا بهیروی، Bhairavi Raga همراه با نقاشی به سبک انتزاعی در اینجا به‌عنوان دو عنصر ملموس و ناملموس با یکدیگر تلفیق شده‌اند تا یک تجربه هنری چندحسی و چندبعدی را ایجاد کنند. این ترکیب از موسیقی و نقاشی انتزاعی از طریق صدا و رنگ، احساسات و تجربیات هنرمند را به بیان می‌کشاند.
در آهنگ “ملا ممد جان” که در افغانستان نیز مورد توجه قرار گرفته است، تلفیق بین موسیقی راگا‌های ملاکارتا و بهیروی همراه با نقاشی انتزاعی، یک تجربه هنری متفاوت و گوناگون را به وجود می‌آورد. این دو عنصر هنری، یعنی موسیقی و نقاشی، از طریق صدا و رنگ، احساسات هنرمند را به شکلی زیبا و عمیق بیان می‌کنند و مخاطبان را به دنیایی از ادراکات هنری عمیق‌تر هدایت می‌کنند این تلفیق هنری نشان می‌دهد که چگونه هنرمندان می‌توانند از دو رسانهٔ مختلف هنری به گونه‌ای هماهنگ استفاده کنند تا یک تجربه هنری غنی و پرمعنا ارائه دهند که در آن صدا و رنگ به‌عنوان زبانی مشترک برای انتقال احساسات و تجربیات هنرمند به مخاطبان عمل می‌کند.
نقاشی‌های ادیب آیین در این آثار، به تماشاگران نگاهی عمیق به دنیای ذهنی او ارائه می‌دهد. عمل نقاشی به عنوان یک فرآیند کاتارتیک برای او عمل کرده است و تأثیرات آن به طور گسترده‌ای در قلمرو هنرهای تجسمی، موسیقی، فیلم و ادبیات قابل مشاهده است در این آثار تلفیقی، ادیب آیین با استفاده از نقاشی انتزاعی هفت پرده و راگا بهیروی به طور همزمان با موسیقی فلکلوری ملا ممدجان، یک تجربه هنری بسیار منحصر به فرد و جذاب را برای بینندگان فراهم کرده است. این ترکیب بیانیه‌ای قدرتمند از عشق و اراده‌ی دو جوان در مواجهه با موانع اجتماعی و اقتصادی را به تصویر کشیده و ایده‌آل‌هایی راجع به پیوند دو دل را با هم مطرح می‌کند نمایش هماهنگی عناصر موسیقی و نقاشی در آثار ادیب آیین، یک نگاه جذاب و خلاقانه به هنر چندرسانه‌ای است. ادیب آیین با تلفیق نقاشی و موسیقی، از دنیای حسی هر دو رشته هنری بهره می‌برد و این تلفیق می‌تواند تجربه‌ای عمیق و شگفت‌انگیز برای تماشاگران به وجود آوردآثار ادیب آیین، به خصوص اثر “ملاممد جان”، متفاوت از سایر آثار هنری هستند. او با ترکیب نقاشی و موسیقی، نشان داده که هر دو رشته هنری می‌توانند با هم مترادف باشند و تجربه‌هایی عمیق از نگاه حسی و احساسی را برای تماشاگران به ارمغان آورند.
با استفاده از تکنیک‌های نقاشی، ادیب آیین موفق شده است که عناصر و احساسات موسیقی کلاسیک را به تصاویر بصری تبدیل کند. این تلاش هنری نشان دهنده توانایی او در ایجاد تجربه‌های چندحسی و چندرسانه‌ای بی‌نظیر است
آثار ادیب آیین، با این که از زبان تصویر صحبت می‌کنند، اغلب به چالش هنجارهای اجتماعی می‌پردازند. او با ترکیب موسیقی و نقاشی، دیدگاه‌های متفاوت و نوآورانه‌ای را به جامعه ارائه می‌دهد که ممکن است با انتظارات رایج مغایرت داشته باشند و این امر باعث می‌شود تا تجربه بیننده با تفکر و تأمل بیشتری همراه باشد. ملاممد جان” از آثار بی‌نظیر موسیقی فلکلوری افغانستان است که ادیب آیین با ترکیب شعر و ملودی‌های سنتی، داستانی عاشقانه و تاریخی را به نمایش می‌گذارد. از سازهای سنتی افغانستانی مثل رباب، سه‌تار و دهل در اجرای این آهنگ استفاده شده است تا ابعاد مختلف داستان را به زیبایی بیان کننددر مجموع، تلاش‌های ادیب آیین در تلفیق هنر نقاشی و موسیقی، به خلق یک تجربه هنری فراتر از مرزهای حسی و بصری کمک کرده‌اند. او با نشان دادن هماهنگی و تطابق بین دو رشته هنری، به بینندگان این امکان را می‌دهد تا به طور عمیق‌تر و شناخت بیشتری از دنیای هنر بپردازند.
