کابل/۲۹اسد/فرهنگستان
سازمان شفافیت بین‌الملل می‌گوید براساس آخرین تحلیل، حمایت از حقوق بشر در امر مبارزه با فساد بسیار مهم است و از این لحاظ کشورهایی که از آزادی‌های مدنی برخوردارند، امتیاز بالاتری داشته‌اند. طبق این شاخص، افغانستان در بین ۷ کشور بسیار فاسد و در وضعیتی بدتر از گذشته قرار دارد.
شفافیت بین‌الملل میزان فساد را از صفر تا ۱۰۰ در نظر گرفته است. صفر بالاترین درجه فساد و ۱۰۰ برای کشورهای عاری از هر‌گونه فساد در نظر گرفته شده است.
افغانستان با امتیاز ۱۶ در رده فاسدترین کشورها قرار گرفت و دانمارک، فنلند و نیوزیلند با امتیاز ۸۸ در صدر فهرست پاک‌ترین کشورهای جهان قرار گرفتند.
سودان جنوبی با داشتن کم‌ترین امتیاز در صدر فاسدترین کشورهای جهان قرار دارد.
سازمان شفافیت بین‌الملل می‌گوید که در بین ۱۸۰ کشوری که مورد بررسی قرار گرفته‌اند ۱۳۱ کشور هیچ پیشرفت قابل توجهی در برابر فساد در دهه گذشته نداشته‌اند.
در همین حال دو سوم کشورها امتیاز کمتر از ۵۰ دارند که نشان دهنده مشکلات جدی فساد در این کشورهاست. بنابر این سنجش، امسال میانگین جهانی برای دهمین سال متوالی با امتیاز ۴۵ بدون تغییر باقی ماند.
در این میان، ۲۷ کشور دارای پایین‌ترین امتیاز هستند.
همچنین بررسی‌های این نهاد نشان می‌دهد که برخی از کشورهای دارای امتیاز بالا در قسمت فساد فراملی سهم داشته‌اند.
براساس این ارزیابی، در حالی که فساد از کشوری به کشور دیگر اشکال بسیار متفاوتی به خود می‌گیرد، امتیازات امسال نشان می‌دهد که تمام مناطق جهان هنگام مبارزه با فساد بخش عمومی با نوعی رکود مواجه هستند.
در صدر لیست، کشورهای اروپای غربی و اتحادیه اروپا قرار دارند و این کشورها برای تامین شفافیت و مسئولیت‌پذیری تعهد سپرده‌اند.
شفافیت بین‌الملل می‌گوید در بخش‌هایی از آسیا و اقیانوسیه، امریکا، اروپای شرقی و آسیای مرکزی محدودیت‌های فزاینده برای پاسخگویی وجود دارد و اجازه نمی‌دهد تا فساد کنترل شود.
به گفته این سازمان حتی کشورهایی که از لحاظ تاریخی عملکرد بالایی در مبارزه با فساد دارند نشانه‌های شفافیت در این کشورها کاهش یافته است.
در این گزارش آمده است که در سیستم‌های اقتدارگرا که کنترل در اختیار عده‌ای معدود است، جنبش‌های اجتماعی آخرین ابزار کنترل بر قدرت هستند و بدین ترتیب قدرت جمعی مردم عادی از همه اقشار جامعه در نهایت منجر به پاسخگویی و کنترل فساد می‌شود.
از نظر سازمان شفافیت بین‌الملل، در خاورميانه و شمال آفريقا عده معدودی بر حوزه سیاسی و خصوصی تسلط دارند. اعمال قدرت از سوی این گروه‌ها سبب محدوديت بر آزادی‌های مدنی و سياسی شده و این امر از پيشرفت چشمگيری در مبارزه با فساد جلوگیری کرده است.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
سازمان شفافیت بین‌الملل می‌گوید براساس آخرین تحلیل، حمایت از حقوق بشر در امر مبارزه با فساد بسیار مهم است و از این لحاظ کشورهایی که از آزادی‌های مدنی برخوردارند، امتیاز بالاتری داشته‌اند. طبق این شاخص، افغانستان در بین ۷ کشور بسیار فاسد و در وضعیتی بدتر از گذشته قرار دارد.
شفافیت بین‌الملل میزان فساد را از صفر تا ۱۰۰ در نظر گرفته است. صفر بالاترین درجه فساد و ۱۰۰ برای کشورهای عاری از هر‌گونه فساد در نظر گرفته شده است.
افغانستان با امتیاز ۱۶ در رده فاسدترین کشورها قرار گرفت و دانمارک، فنلند و نیوزیلند با امتیاز ۸۸ در صدر فهرست پاک‌ترین کشورهای جهان قرار گرفتند.
سودان جنوبی با داشتن کم‌ترین امتیاز در صدر فاسدترین کشورهای جهان قرار دارد.
سازمان شفافیت بین‌الملل می‌گوید که در بین ۱۸۰ کشوری که مورد بررسی قرار گرفته‌اند ۱۳۱ کشور هیچ پیشرفت قابل توجهی در برابر فساد در دهه گذشته نداشته‌اند.
در همین حال دو سوم کشورها امتیاز کمتر از ۵۰ دارند که نشان دهنده مشکلات جدی فساد در این کشورهاست. بنابر این سنجش، امسال میانگین جهانی برای دهمین سال متوالی با امتیاز ۴۵ بدون تغییر باقی ماند.
در این میان، ۲۷ کشور دارای پایین‌ترین امتیاز هستند.
همچنین بررسی‌های این نهاد نشان می‌دهد که برخی از کشورهای دارای امتیاز بالا در قسمت فساد فراملی سهم داشته‌اند.
براساس این ارزیابی، در حالی که فساد از کشوری به کشور دیگر اشکال بسیار متفاوتی به خود می‌گیرد، امتیازات امسال نشان می‌دهد که تمام مناطق جهان هنگام مبارزه با فساد بخش عمومی با نوعی رکود مواجه هستند.
در صدر لیست، کشورهای اروپای غربی و اتحادیه اروپا قرار دارند و این کشورها برای تامین شفافیت و مسئولیت‌پذیری تعهد سپرده‌اند.
شفافیت بین‌الملل می‌گوید در بخش‌هایی از آسیا و اقیانوسیه، امریکا، اروپای شرقی و آسیای مرکزی محدودیت‌های فزاینده برای پاسخگویی وجود دارد و اجازه نمی‌دهد تا فساد کنترل شود.
به گفته این سازمان حتی کشورهایی که از لحاظ تاریخی عملکرد بالایی در مبارزه با فساد دارند نشانه‌های شفافیت در این کشورها کاهش یافته است.
در این گزارش آمده است که در سیستم‌های اقتدارگرا که کنترل در اختیار عده‌ای معدود است، جنبش‌های اجتماعی آخرین ابزار کنترل بر قدرت هستند و بدین ترتیب قدرت جمعی مردم عادی از همه اقشار جامعه در نهایت منجر به پاسخگویی و کنترل فساد می‌شود.
از نظر سازمان شفافیت بین‌الملل، در خاورميانه و شمال آفريقا عده معدودی بر حوزه سیاسی و خصوصی تسلط دارند. اعمال قدرت از سوی این گروه‌ها سبب محدوديت بر آزادی‌های مدنی و سياسی شده و این امر از پيشرفت چشمگيری در مبارزه با فساد جلوگیری کرده است.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
