عفیف باختری، نقطۀ اشتراک و اتصال چندین نسل در شعر و شاعری افغانستان بود. اولین بار با نوشتهیی از سیدرضا محمدی در هفتهنامۀ اقتدار ملی با او آشنا شدم. با غزل پاییز را بهانه گرفتم، گریستم؛ غزلی که در پایانِ کار، اندوهگین و غمناک نعش شاعر را بر شانه می کشد، اندوهی که عفیف تا آخرین غزلهایش راوی و حاکی ...
ادامه مطلب »