خانه / سیاست / تحلیل ها و دیدگاه ها / شانگهای و افغانستان

شانگهای و افغانستان

افغانستان تلاش می‌کند که عضویت دایمی ‌سازمان همکاری‌های شانگهای را به دست بیاورد. به دست آوردن عضویت دایمی‌ این سازمان، به سود افغانستان است. افغانستان نیاز به روابط متوازن با تمام قدرت‌های منطقه‏ای و جهانی دارد. همان طوری که افغانستان نیاز به اتحاد استراتژیک با ناتو دارد، به روابط نیک با سازمان شانگهای هم نیازمند است. کشورهای عضو ناتو هم که افغانستان را حمایت می‌کنند درک می‌کنند که افغانستان نیاز به روابط متوازن با تمام کشورهای جهان از جمله روسیه و سازمان‌های منطقه‏ای دارد، به همین دلیل است که آنان مانع افغانستان برای تامین روابط با مسکو وشانگهای نشده‌اند.
در حکومت گذشته برخی از مقام‌های دولتی که در روابط کابل با غرب عمداً مشکل ایجاد کردند سعی کردند که با تامین روابط با مسکو و سازمان شانگهای، اهداف جناحی را دنبال کنند. اما این روش به هیچ وجه به سود افغانستان نبود. هیچ جناح تشکیل‌دهنده‏ی حکومت و مقام دولتی حق ندارد که در تامین روابط با شانگهای و ناتو، اهداف جناحی را دنبال کند.
منافع عمومی ‌باید اساس سیاست خارجی افغانستان باشد.
پارلمان، رسانه‌ها و جامعه‏ی مدنی باید سیاست خارجی دولت را نظارت کنند. هر مقامی‌ که در سفرهای خارجی و تامین روابط با دنیای بیرون، اهداف جناحی را دنبال می‌کند، باید افشا شود. منافع ملی کشور ایجاب می‌کند که تمام سیاستمداران و جریان‌های سیاسی، روی سیاست خارجی کشور هماهنگ باشند. دنباله‌روی از هیچ کشوری به سود کشور نیست. امریکاستیزی و دشمنی با روسیه، سیاست‌های نادرستی است که سیاستمداران ما باید از آن دوری کنند. در کنار این‌ها سخنگوی منافع کشورهای دیگر شدن هم خیلی بد است که باید سیاستمدارهای ما از آن دوری کنند.
سیاستمدارانی که در گذشته بلندپایه‌گان دولت بودند، باید خاطرات‌شان را بنویسند و کارهای خیریه کنند، سخنگوی منافع کشورهای دیگر شدن، هم به خود آن سیاستمداران زیاد دارد و هم به سود روابط خارجی افغانستان نیست.
افغانستان نیاز دارد تا تمام جامعه جهانی و قدرت‌های منطقه‌ای را برای حمایت از خودش بسیج کند. منافع ملی هم در همین نکته نهفته است. کسانی که اهداف جناحی را در روابط خارجی دنبال می‌کنند، باید بدانند که اشتباه می‌کنند و منفور مردم افغانستان می‌شوند.
افغانستان باید با کشورهای تاثیرگذار در سازمان شانگهای بسیار به صراحت گپ بزند. برخی از این کشورها از جمله روسیه، فکر می‌کنند که گویا داعش مورد حمایت برخی از مقام‌های افغانستان و کشورهای عضو ناتو است، برخی از سیاستمدارانی که اهداف جناحی و توهمات خود را بر منافع ملی ترجیح می‌دهند نیز به این توهم دامن می‌زنند.
افغانستان باید به تمام قدرت‌های عضو شانگهای حالی کند که برمبنای توهمات سیاست‌گذاری نکنند. افغانستان هیچ سودی در ناامنی آسیای میانه ندارد. افغانستان نیاز ندارد که برای کشورهای آسیای میانه درد سر ایجاد کند.
افغانستان شریک تجارتی آسیای میانه است. کابل، مزار، هرات و بخش‌هایی از جوزجان با برقی که در کشورهای آسیای میانه تولید می‌شود، تنویر شده است. افغانستان از کشورهای آسیای میانه گندم وارد می‌کند، تجارت با آسیای میانه افغانستان را از وابسته‌گی مطلق به واردات گندم از پاکستان و ایران، بی‌نیاز ساخت. افغانستان می‌خواهد که این مناسبات را گسترش دهد. افغانستان خواستار اتصال آسیای مرکزی و آسیای جنوبی است.
افغانستان نشان داده است که در مبارزه با تروریسم ضد روسی و چینی جدی است. کابل تروریست‌هایی را که می‌خواهند با این کشورها بجنگند، سرکوب می‌کند. افغانستان در چند مورد، تروریست‌های آسیای میانه‏ای را در میدان‌های نبرد بازداشت شده بودند، به کشورهای متبوع‌شان تحویل داد. کابل جنگجویان اویغور جدایی‌طلب را که با چین می‌جنگد، به پکن تحویل داده است. هیچ دلیلی وجود ندارد که برخی از مقام‌های افغانستان بخواهند با عوامل ناامنی همکاری کنند.
روسیه و قدرت‌های عضو شانگهای باید نیازهای افغانستان را درک کنند. به سود این قدرت‌ها است تا با افغانستان همکاری کنند. ایجاد مشکل برای دولت افغانستان و عبور از رابطه‏ی دولت با دولت و برقراری تماس با گروه‌های افراطی خشونت‌طلب، آینده‏ی خوب ندارد.
صرف تقویت نهاد دولت می‌تواند جغرافیای افغانستان را در برابر ورود تروریست‌ها و تقویت گروه‌های دهشت‌افگن، بیمه کند.
هیچ گروه افراطی خشونت‌طلب، برای منافع یک قدرت دیگر نمی‌جنگد. نیاز است که مقام‌های افغانستان این مسایل را با قدرت‌های تاثیرگذار در سازمان شانگهای مطرح کنند. مردم افغانستان با هیچ کشوری نمی‌خواهند دشمنی کنند.

چهارشنبه ۱۹ میزان ۱۳۹۶ –

نویسنده : فردوس

منبع : هشت صبح

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شدعلامتدارها لازمند *

*