از بیست‌ودومین سالروز مرگ قهار عاصی، شاعر پرآوازۀ کشور با حضور احمدضیا مسعود، نمایندۀ ویژۀ رییس جمهور در امور اصلاحات و حکومت داری خوب، امرالله صالح، رییس پیشین امنیت ملی و شماری از فرهنگیان، شاعران و نویسنده‌گان در کابل یادبود به عمل آمد.
سخنرانان این مراسم، قهار عاصی را از پیشگامان شعر مقاومت افغانستان خواندند که واقعیت زمانش را به گونۀ درست بیان کرده است. اما آنچه بیشتر بر فضای این محفل حاکم شد، اظهارات سیاسی مقام های برحال و پیشین حکومتی و نویسنده‌گان بود.
شرکت‌کننده‌گان مراسم یادبود از بیست‌ودومین سالروز مرگ قهار عاصی از امضای توافق‌نامۀ صلح میان رییس جمهور غنی و گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی انتقاد کردند.
امرالله صالح، رییس پیشین امنیت ملی با انتقاد از توافق‌نامۀ صلح حکومت و حزب اسلامی می‌گوید، قاتل قهار عاصی روی آمدن به شهر کابل را ندارد و اگر هم وارد این شهر شود، چشم دیدن به سوی شهروندان کابل را نخواهد داشت.
به گفتۀ آقای صالح، حکمتیار بیست سال پیش در قلب و ذهن مردم افغانستان کشته شده است. صالح می‌افزاید، زمانی که «راکت کور گلبدین» قلب عاصی را درید، افکار او را برای همیشه جاویدان ساخت.
احمدضیا مسعود می‌گوید، حکومت نمی‌تواند با کسانی که دید ایدیولوژیک دارد صلح کند. به گفتۀ او، شماری از گروه‌ها دین را وسیلۀ رسیدن به قدرت ساخته اند. آقای مسعود تأکید می‌کند که در شرایط کنونی به یک مرکز واحد دینی نیاز است تا جلو صدور فتواهای گروه‌های ایدیولوژیک را بگیرد.
رهنورد زریاب، داستان‌نویس و پژوهشگر کشور نیز با انتقاد از توافق‌نامۀ صلح با حزب اسلامی می‌گوید، به جای پرداخت ماهانۀ صد هزار دالر به گلبدین حکمتیار باید برای کودکان مکاتب و کودکستان ساخته شود.
آقای زریاب در مورد جایگاه ادبی قهار عاصی می‌گوید، آشنایی او با حیدری وجودی و واصف باختری سبب شگوفایی شعرش شد. زیرا به گفتۀ زریاب، حیدری وجودی عاصی را با شعر کلاسیک و عرفان آشنا ساخت و واصف باختری دریچۀ اسطوره و شعر جهان را به روی او گشود.
پرتو نادری، شاعر و نویسنده نیز قهار عاصی را در شعر معاصر افغانستان یک حادثه خوانده و می‌گوید، او بیشتر یک شاعر سیاسی بود.
قهار عاصی، از شاعران نوگرای افغانستان در ۱۳۳۵ خورشیدی در ولایت پنجشیر چشم به جهان گشود؛ در دانشگاه کابل درس خواند و یکی از شاعران مطرح دهۀ شصت و اوایل دهۀ هفتاد خورشیدی شد.
عاصی با آغاز جنگ‌های تنظیمی در سال ۱۳۷۳ خورشیدی برای مدتی به ایران مهاجرت کرد؛ اما پس از آن که دولت این کشور به او اجازۀ اقامت نداد، با خانواده‌اش به افغانستان بازگشت که دیری نگذشته در اثر اصابت خمپاره در کارتۀ پروان کابل کشته شد.
از قهار عاصی، مجموعه‌های اشعار زیر چاپ شده است: «مقامۀ گل سوری»، «لالایی برای ملیمه»، «دیوان عاشقانۀ باغ»، «غزل من و غم من»، «تنها ولی همیشه»، «از جزیرۀ خون» و «از آتش از بریشم».
نهم میزان ۱۳۹۵
منبع : سلام وطندار
