از ميان تمامي فلم هايي که با تقليد و يا الهام از ‹تايتانيک› به کارگرداني جيمز کامرون، محصول ۱۹۹۷ ساخته شده اند پاسخ سينمايي کورياي شمالي به داستان دو جوان عاشق و نگون بخت از همه عجيب تر است.
با گذشت زمان و سرازير شدن انبوهي از فلم هاي پر فروش به بازار به سادگي مي توان موفقيت تجاري و فرهنگي تايتانيک را فراموش کرد.
اين اثر جيمز کامرون با ربودن ۱۱ جايزه اسکار و بيش از يک ميليارد دالر درآمد در گيشه سينماهاي جهان با داستاني عاشقانه و تراژيک که بر بستر ماجراهاي واقعي غرق شدن يک کشتي مسافربري روي مي‌دهد، به يک پديده واقعا جهاني بدل شد. ولي از تمام نسخه‌هاي تقليدي اين داستان که از فرهنگ مردم پسند سر برآورده اند شايد عجيب ترين آنها فلمي محصول کورياي شمالي باشد که کيم جونگ ايل رهبر فقيد آن کشور با آن تلاش کرد به تايتانيک پاسخ دهد. ‹طغيان روح› که حدود چهار سال بعد از تايتانيک ساخته شد، فلمي است که با بودجه و حمايت دولت کورياي شمالي ساخته شده و هدف آن بهره برداري از شکوه تايتانيک براي خلق غنايي بازگو نشده است. اما اين فلم با وجود استفاده از بيش از ۱۰ هزار سياهي لشگر، به کارگيري جلوه هاي ويژه مدرن براي اولين بار در سينماي کورياي شمالي و فلمنامه اي که براساس پرداخت درام يک حادثه کشتيراني در تاريخ کورياي تهيه شده بود بدون به جا گذاشتن هيچ اثري در گيشه هاي سينما غرق و فراموش شد. کيم جونگ ايل در دهه هاي هفتاد و هشتاد ميلادي براي توسعه و تقويت صنعت فلمسازي کورياي شمالي تلاش زيادي کرد. او قصد داشت هنرسينما را از آنچه که از نگاه او صرفا آثار تبليغاتي و ضعيف بودند فراتر ببرد.
او تعدادي از کارگردان هاي کورياي شمالي را براي تحصيل به روسيه فرستاد، بودجه فلمسازي را در حد چشمگيري افزايش داد و حتي ادعا شده که يک کارگردان و يک ستاره سينماي کورياي جنوبي را ربود و در کورياي شمالي اسير کرد تا براي رژيم فلم بسازند.
به نظر مي رسد کيم جونگ ايل براي ارضاي علاقه وافر خود به سينما از هيچ کاري دريغ نمي کرد. با توجه به اينکه گفته مي شود او کلکسيوني شامل چند هزار فلم محصول غرب داشت حتما نسخه اي از فلم تايتانيک نيز به دست او رسيده بود و در سالن سينماي صاحب امتيازان پيونگ يانگ به نمايش درآمده بود.
مضامين جهانشمولي مثل عشق و تراژدي و همينطور اشاراتي که در فلم تايتانيک به اختلافات طبقاتي مي شود و رقابت بين شخصيت لئوناردو دي کاپريو که جز مسافران درجه دو کشتي است با شخصيت منفي فلم به نام کال با بازي بيلي زين که از اقشار مرفه است، قاعدتا براي کيم جونگ ايل جالب بوده اند. اما جذابترين ويژگي اين فلم و مهمترين عاملي که باعث شد از آن تقليد کند، قدرت فلم تايتانيک براي جلب سينما دوستان و پرداخت پولي که به زحمت درآورده اند براي خريدن بليط بود: چيزي که جمهوري دمکراتيک خلق کوريا به شدت به آن نياز داشت. در پايان دهه نود و اوايل سالهاي ۲۰۰۰ دولت کورياي جنوبي با طرحي موسوم به سياست ‹نور آفتاب› سعي کرد مناسبات بين دو کورياي را بهبود ببخشد. اين کاهش تنش در کنار ساير مسايل به کورياي شمالي امکان داد تا فلمهايي بسازد که براي مردم هر دو کورياي جذاب باشند. فلم طغيان روح که از تاريخ مشترک دو کورياي الهام گرفته، تلاش کرد داستان کشتي به نام اوکيشيمامارو را بازگو کند که پس از پايان جنگ جهاني دوم و در حالي که کورياي اي هاي ساکن جاپان را به کشورشان بازمي گرداند غرق شد.
پس از اصابت اين کشتي به يک مين حدود ۵۵۰ نفر از مجموع ۳ هزار و ۵۰۰ سرنشين آن کشته شدند.
البته بعدها کورياي شمالي ادعا کرد که جاپاني ها عمدا اين کشتي را غرق کردند تا اين حقيقت که مسافران کورياي اي آن در دوران جنگ مجبور به کار اجباري شدند را پنهان نگاه دارد.
از نگاه کورياي اي ها فلم طغيان روح مضمون سياسي قابل پذيرشي داشت چون انگشت اتهام را به سوي جاپاني ها نشانه مي رفت و اين با بي اعتمادي که بسياري از مردم کورياي در آن زمان نسبت به جاپان داشتند همخواني داشت.
اگر در اين فلم تبليغات آشکار به نفع کورياي شمالي وجود مي داشت طبق قوانين کورياي جنوبي نمايش آن ممنوع مي شد. اما از نگاه تماشاگران غربي و يا هر کسي که کم و بيش داستان فلم «تايتانيک» را به خاطر دارد بي ارزش بودن فلم «طغيان روح» خيلي زود برملا مي شد چون با گذشت داستان مي توان تقليد آشکار از فلم جيمز کامرون را به خوبي در آن ديد.
کارگردان اين فلم کيم چون سونگ، از جمله کورياي اي هاي ساکن جاپان بود که بعد از جنگ به زادگاهش بازگشت. در صحنه شروع فلم مي بينيم که يک مرد سالخورده در معيشت اعضاي خانواده اش به سوي ساحل دريا مي رود.
همزمان با اوج گرفتن موسيقي متن، مرد سالخورده به جاي جواهر ‹قلب اقيانوس› که سينه کيت وينزلت را زينت بخشيده بود، دستمال گردن سرخ رنگي از جيبش درمي آورد و در همان لحظه ذهن او به سوي معشوقش پر مي کشد که در کشتي اوکيشيما مارو غرق شده است.
يک چنين «تجليل‌هايي» از تايتانيک را مي توان در سراسر اين فلم ديد. جاي تعجب ندارد که کارگردان، بازيگران و کارکنان فني فلم قبل از شروع فلمبرداري و توليد مجبور شده بودند بيش از ۱۰۰ بار فلم سه ساعته تايتانيک را تماشا کنند.
جيمز کامرون براي ساختن تايتانيک از قدرت مالي استوديوهاي هاليوود و پيشرفته ترين فناوري هاي سينمايي استفاده کرد. ولي نسخه محصول کورياي شمالي فقط مي توانست از امکاناتي استفاده کند که يک رژيم ديکتاتوري مي تواند فراهم کند.
گفته مي شود که براي تهيه برخي از صحنه هاي آن بيش از ۱۰ هزار سرباز به کار گرفته شده اند. موارد نادر استفاده از جلوه هاي ويژه براي نشان دادن قايق در مجموع تحت الشعاع امواج واقعي آب قرار گرفته که همچون سيلاب وارد کشتي مي شوند.
عناصر عاشقانه داستان کاملا از دو صحنه به يادماندني تايتانيک تقليد شده و نزديکي عاشق و معشوق را به شکلي آبکي به نمايش مي گذارد.
به جاي صحنه اي که لئوناردو دي کاپريو درست در دماغه کشتي کيت وينزلت را در آغوش مي گيرد و به صحنه «پرواز» شهرت يافته، در محصول سينمايي کورياي شمالي عاشق و معشوق روي عرشه در برابر يکديگر قرار مي‌گيرند و به غير از يک لبخند چيزي بين دو دلباخته رد و بدل نمي شود.
و صحنه اوج داستان که در آن بالاخره آنها در قايق کوچکي روي آب هاي يخ زده از هم جدا مي شوند، بيننده را به اين نتيجه مي رساند که سازندگان فلم حتما الگو برداري هاي طراحي شده و دقيقي از فلم تايتانيک را در دسترس داشتند که توانسته اند اين صحنه معروف را کاملا عين خودش بازسازي کنند.
تلاش طغيان روح براي کپي کردن تايتانيک کاملا مشهود است و در تبليغ براي معرفي اين فلم پنهان نشد. در جشنواره فلم مسکو و هانگ کانگ آگهي هاي تبليغاتي اين فلم با حروف چاپي بسيار درشت تري از عنوان خود فلم با افتخار آن را «تايتانيک کورياي شمالي» معرف مي کرد.
ولي بهره برداري از فضاي سينمايي که تايتانيک خلق کرده بود در نهايت به ثمر رسيد. شرکت فلمسازي ناراي تهيه کننده فلم در سال ۲۰۰۱ حق توزيع در کورياي جنوبي را به بهاي نه چندان ارزان ۳۷۵ هزار دالر خريداري کرد.
منبع : (بي بي سي)
