هشت سال پس از قتل فرخنده؛ رویدادی هولناک در تاریخ افغانستان

کابل/۲۸حوت/فرهنگستان
در بیست و هشتم ماه حوت سال ۱۳۹۳ خورشیدی یکی از فجیع ترین انواع خشونت علیه زنان در تاریخ افغانستان ثبت شد؛ فرخنده ملک زاده، دختر ۲۷ ساله با ادعا و اتهام «سوزاندن قرآن» در زیر بارانی از مشت  و لگد و سنگ چوب صدها مرد خشمگین زجرکش شد و جسدش به رودخانه کابل انداخته و آتش زده شد.
این رویداد در نزدیکی ارگ ریاست جمهوری و نهادهای امنیتی افغانستان اتفاق افتاد و آنها نتوانستند از وقوع آن جلوگیری کنند.
هیأت حقیقت یاب حکومت افغانستان پس از بررسی های لازم، اعلام کرد که اتهام سوزاندن قرآن از سوی فرخنده «بی اساس و دور از حقیقت» بوده است و تعویذ نویس زیارتگاه شاه دوشمشیره، او را به ناحق به آتش زدن قرآن متهم کرده بود.
این حادثه، جامعه افغانستان را تکان داد و برای اولین بار، زنان به مردان اجازه ندادند که جنازه فرخنده را تشییع کنند و به خاک بسپارند؛ آن‌ها خود این کار را انجام دادند.
اما اکنون که هشت سال از آن رویداد هولناک می گذرد، زنان در افغانستان با تسلط گروه طالبان بر این کشور یکبار دیگر در معرض خشونت شدید قرار گرفته اند و با انواع مختلف خشونت مواجه هستند.

شلاق زدن زنان در خیابان ها
گروه طالبان از زمان تسلط بر افغانستان، فرامین زیادی را علیه زنان این کشور صادر کرده اند که باعث شده است آنها به صورت کلی از جامعه حذف شوند.
اما پس از حذف کامل زنان از جامعه، شمار زیادی از زنان در خیابان های کابل و سایر شهرهای افغانستان به دست جنگجویان طالبان، شلاق خوردند.
شلاق خوردن زنان به دست طالبان، تکرار تاریخ برای آنها و یادآور خشونتی بود که این زنان در دهه ۱۹۹۰ میلادی و تحت دور اول حاکمیت طالبان تجربه کردند.
زنان افغانستان پس از تسلط گروه طالبان، با شعار «نان، کار و آزادی» به خیابان های کابل و شهرهای مختلف افغانستان آمدند و خواستار حقوق انسانی و اساسی خود شدند.
اما جنگجویان گروه طالبان، در پاسخ به این اعترضات، آنها را با شلاق و قنداق تفنگ لت و کوب کردند و در مواردی نیز به سمت آن‌ها شلیک کردند.
علاوه بر این، در موارد زیادی جنگجویان گروه طالبان زنان را از خیابان ها بازداشت و در زندان ها نیز  به شدیدترین اشکال شکنجه کرده اند.
دیده بان حقوق بشر، در گزارشی که از زنان در زندان طالبان منتشر کرده بود، گفته بود که آن‌ها در زندان طالبان تهدید، ضرب و شتم، شرایط خطرناک زندان، انکار روند قانونی، شرایط توهین‌آمیز آزادی و سایر سوء استفاده‌ها را تجربه کرده‌اند.

مجازات زنان در محاکم صحرایی
گروه طالبان از زمان تسلط بر افغانستان، بیش از ۴۶ محکمه صحرایی برگزار کرده اند و در آن شهروندان این کشور را مجازات کرده اند.
در بسیاری از محاکم صحرایی، زنان نیز به اتهام «فرار از منزل» و «روابط خارج از ازدواج» مجازات شده اند و حتی در یک مورد یک زن و مرد «سنگسار» شده اند.
این محاکم بدون طی مراحل روند قانونی بر اساس قوانین نافذ افغانستان و بدون اینکه اتهامات علیه متهمان بررسی قانونی شود و با مدارک و شواهد ثابت گردد، برگزار شده و افراد در آن مجازات شده اند.
علاوه بر این، در این محاکم به متهمان، به ویژه زنان، حق دفاع و داشتن وکیل مدافع داده نشده است  و کاملا بر اساس تصمیم فردی از گروه طالبان، مجازات شده اند.
به باور فعالان حقوق زن، چنین رویکردی هم «غیرانسانی» و هم «غیر شرعی و قانونی» است و باعث می شود خشونت علیه زنان به یک رویه تبدیل شود و هر فرد از اعضای گروه طالبان این حق را به خود بدهد که زنی را در خیابان و یا در ملأ عام، شلاق بزند و محکمه صحرایی کند.
قتل فجیع فرخنده، جامعه افغانستان را تکان داد، اما اکنون که طالبان برای مجازات زنان محکمه صحرایی برگزار می کند و صدها نفر را مجبور به تماشای شلاق خوردن و سنگسار زنان می کنند، فعالان حقوق زن می گویند که این گروه در تلاش عادی سازی خشونت علیه زنان در جامعه هستند.
آن‌ها هشدار می دهند که چنین رویکردی، باعث خواهد شد که زجرکشی زنان به یک فرهنگ تبدیل شود و سرنوشت فرخنده بر زنان زیادی تکرار شود.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی