ساخت فلم از زندگی یک طراح جوان افغانستان

از آوارگی تا طراح لباس
اگر سمیع این چنین به کارش دل بسته است برای آن است که مانند بسیاری‌های دیگر در کشورش، نتایج رقت‌بار سرکوب و راه‌های تبعید را دیده است.
سمیع که در افغانستان تولد شده، در پنج سالگی با خانواده‌اش از دست طالبان فرار می‌کند و به ایران پناهنده می‌شود. او سپس به ترکیه می‌رود و در چهارده سالگی، نزدیکانش را می‌گذارد و به تنهایی به فرانسه می‌رود، جایی که قاچاقبر، بدون یک کلمه، او را در برابر ایستگاه راه آهن شهر «تور» رها می‌کند.
سفر دور و دراز سمیع نوری به فرانسه انعکاس وسیعی در رسانه‌ها داشت؛ رسانه‌هایی که مجذوب عزم متین نوجوانی شده بودند که در هشت سالگی خیاطی را نزد پدرش آموخته بود و اکنون در پاریس، وارد دنیای مود می‌شد.
او ترجیح می‌دهد به جای این که در نقش یک پناهجوی موفق شده ظاهر شود، کار و جدیت او که حتی ستایش همکارانش را نیز برانگیخته، بی‌جهت نیست که مارک ژاکوبس، طراح امریکایی به او پیشنهاد کار در نیویارک را داده است یا دو مارک معروف فرانسوی «سن جیمز» و «شارل جوردان» پیشتر با او کار کرده‌اند.
با این حال، گذشته سمیع نوری هنوز هم بخشی از موفقیت‌های او به شمار می‌رود، از جمله سیم‌های خاردار که حالا نشانه‌ای از کار او هستند و در تمامی کلکسیون‌های او دیده می‌شوند. یا وقتی در نمایش لباس ورسای، گروه دوگانه «مادام موسیو» که از فرانسه در مسابقات آوازخوانی یوروویزیون ٢٠١٨ نمایندگی می‌کرد، آهنگ Mercy را خطاب به کودکان پناهجو اجرا می‌کنند، گویا گوشه چشمی است به آنانی که مانند سمیع نوری، آوارگی را تجربه کرده‌اند.
او در پایان می‌گوید: “شما می‌توانید با کار کردن بسیار پیش بروید.”
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی