کابل/۶حمل/فرهنگستان
غلام محمد محمدی، نویسنده، پژوهشگر و تاریخ‌نگار افغانستان از اثر مریضی سرطان در شهر کابل درگذشت.
محمدی در سال ۱۳۳۳ خورشیدی در ولایت پنجشیر به دنیا آمد، تحصیلات عالی را در رشته تاریخ و ادبیات در پوهنتون کابل به پایان رساند و هنگام مرگ حدود ۶۹ سال سن داشت.
محمدی، سال‌ها به‌عنوان معلم تاریخ در مکاتب کشور تدریس کرد و در سال‌های اخیر با شماری از نشریه‌ها و روزنامه‌ها نیز همکاری قلمی داشت.
آقای محمدی در هفت دهه عمرش، نزدیک به ۳۱ آثار چاپ شده و چاپ نشده دارد که به باور پژوهش‌گران اثرها او از نوشته‌ها و پژوهش‌های ارزشمند به شمار می‌روند.
«همه افغان نیستیم»، «دو سوی خط دیورند؛ باتلاق تاریخ معاصر»، «پشتونستان‌خواهی، عامل تباهی افغانستان»، «تاریخ و تمدن تاجیکان»، «شکوه و پهنه‌ی زبان فارسی»، «افغانستان و طمع خام به بلوچستان» و «نوروز چیست، چرا آن‌را جشن می‌گیرند؟» از جمله آثار به‌جا مانده از غلام‌محمد محمدی هستند.
عبدالمبین، از نزدیکان استا محمدی، گفت: «هم‌تقوا داشت‌هم پرهیزگاری داشت هم با فقر زندگی می‌کرد ولی با فخر زندگی می‌کرد.»
در همین حال عبدالله عبدالله، رییس شورای عالی مصالحه ملی در حکومت پیشین، در فیسبوکش نوشته است که غلام محمد محمدی با ارائه ده‌ها اثر تاریخی و مقاله، برای آگاهی مردم تلاش و مبارزه کرد.
برخی از تاریخ‌نگاران آقای محمدی را نویسنده ی نقدگرا در تاریخ معاصر کشور می‌دانند و از حکومت سرپرست می‌خواهند تا در چاپ آثار باقی مانده اش تلاش کند.
فرزاد مجید پور، پژوهشگر، گفت: «استاد محمدی از چهره‌های بود که آمد در برابر آن نوشته‌ها نه گفت، رفت به‌دنبال حقایق‌تاریخی از منابع معتبر علمی در داخل افغانستان چه در بیرون افغانستان.»
غلام محمد محمدی افزون بر این‌که در مکتب و پوهنتون به عنوان معلم و استاد ایفای وظیفه کرده است، به عنوان مدیر هفته‌نامۀ آرمان مردم، سردبیر مجلۀ شورای متحد ملی افغانستان، معاون شورای متحد ملی افغانستان، معاون شورای عالی همبستگی تاجیکان و پارسی زبانان افغانستان، عضو گروه نویسندگان هفته‌نامۀ آگاه، عضو گروه نویسندگان هفته‌نامۀ پارسی، مسئول نهاد فرهنگستان پنجشیر و همکار قلمی برخی روزنامه‌ها و جریده‌ها فعالیت کرده است.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
