کابل/۷قوس/فرهنگستان
منابع محلی بدخشان گفته اند که عبدالملک صیاد مشهور به صیاد بدخشی شاعر نامدار بدخشانی شنبه‌شب به سن ۹۰ سالگی در شهر فیض آباد مرکز این ولایت دیده از جهان فروبست.
صیاد بدخشی یکی از شاعران فارسی‌سرای ولایت بدخشان بود که سروده‌هایش تشخص و تمایزات خود را داشت.
پرتو نادری شاعر شناخته‌شده‌ی کشور زبان شعر او را آمیزه‌ای از گفتار و ادبی خوانده و در صفحه فیسبوکش نوشته است: «زبان شعری‌اش آمیزه‌ای است از زبان گفتار و زبان ادبی.»
به گفته‌ی پرتو نادری، خصوصیتی که او را وادار به خوانش شعر هایش کرده طنز پردازی های بکر او در شعر بود. پرتو نوشته است: «پاره‌ای از سروده‌هایش با طنز تلخ اجتماعی می‌آمیز و از این دو نقطه نظر شاید او در بدخشانه شاعر یگانه‌ای بود.»
از صیاد بدخشی تا کنون یک مجموعه شعر به نام «نوای بینوایان» چاپ شده و دو کتاب دیگرش هنوز به طبع نرسیده است.
شماری از شعرهای بدخشی از سوی هنرمندان محلی بدخشان خوانده شده است.
این شاعر نامدار بدخشانی روزهای آخر عمرش را در فقر و تنگدستی و انزوا به‌سر می‌برد.
فخرالدین قاری‌زاده، مشاور پیشین وزارت خارجه، در یادداشتی نوشته است: «دو هفته پیش که فیض‌آباد بودم، عبدالملک صیاد را در مارکیت شهر کهنه دیدم که دوکان‌به‌دوکان می‌گشت و طلب کمک می‌کرد.»
صیاد خود نیز در این باره چنین سروده است:
عمرم گذشت و لذت عمرم ندیدمی
من از بهار زنده‌گی یک گل نچیدمی
در پیشگاه مردم حق ناشناس دون
دست ادب به سینه و قامت خمیدمی
صیاد بدخش همراه با عالمی از دردهای اجتماعی و رنج تنگدستی در اثر مریضی که عاید حالش گردیده بود از این جهت رخت سفر بست.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
