کابل/۳۱اسد/فرهنگستان
بیش‌تر از یک سال از سقوط نظام جمهوریت و به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان می‌شود، طالبان در این یک سال، محدودیت‌های گسترده علیه زنان و دختران وضع کرده‌اند.
این گروه در نخستیین اقدام خود، وزارت امور زنان را منحل و به‌جای آن وزارت امر به معروف و نهی از منکر را بنا کرد؛ وزارتی که عمده‌ترین کارکردش اعمال محدودیت علیه زنان است.
آنچه که در یک سال گذشته از طالبان و کارکردهای آنان دیده شده، به‌نظر می‌رسد تمام دست‌آوردهای این گروه ایجاد محدودیت بر زنان بوده است.
در حال حاضر دروازه مکاتب به‌روی دانش‌آموزان دختر بالاتر از صنف ششم بسته‌اند. همچنین کارمندان زن در اکثریت ادارات دولتی خانه‌نشین شده‌اند.
طالبان دادستانی رسیدگی به خشونت علیه زنان را لغو و زنان دادستان و وکیل مدافع را برکنار کرده‌اند.
این گروه همچنین سفر زنان بدون محرم را ممنوع و رعایت حجاب را اجباری اعلام کرده است.
براساس فرمان‌های وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان، تصاویر زنان از ویترین‌های آرایشگاه‌ها و فروشگاه‌ها حذف شده است.
رفت و آمد زنان را در پارک‌ها و امکان تفریحی نیز محدود شده ست.
جنبش‌های اعتراضی زنان
محدودیت‌های طالبان باعث ایجاد جنبش‌های اعتراضی زنان شد. زنان معترض بارها به خیابان‌ها آمدند؛ اما طالبان این اعتراضات را سرکوب کرده‌اند.
گزارش شده است که طالبان ده‌ها زن معترض را بازداشت و شکنجه کرده‌اند.
وزارت داخله طالبان از زنان معترض اعتراف اجباری نیز گرفته و ویدیوهای آن را منتشر کرده است. در این ویدیوها زنان از اعتراضات شان ابراز پشیمانی می‌کنند و می‌گویند که به دستور افرادی در خارج از افغانستان دست به اعتراض زده‌اند.
تعطیلی مکاتب دخترانه و آینده تاریک
صابره رحمانی، دانش آموز صنف دوازدهم مکتب است. او که هجده سال سن دارد و بعد از سقوط جمهوریت از رفتن به مکتب محروم شده، می‌گوید: «من آینده‌ام را تاریک می‌بینم و هیچ امیدی ندارم».
این در حالی است که طالبان در این یک سال همواره وعده بازگشایی مکاتب دخترانه را دادند، اما به این وعده عمل نکردند،
بی توجهی جامعه جهانی
مینا (نام مستعار) یکی از زنان معترض در کابل است. او بارها در اعتراضات خیابانی اشتراک کرده و مورد خشم و لت و کوب طالبان قرار گرفته است.
مینا از بی‌توجهی جامعه جهانی و کشورهای غرب به وضعیت زنان افغانستان ابراز نگرانی کرده و آینده زنان را تحت حاکمیت طالبان را تاریک و فاجعه بار می‌داند.
قتل و خودکشی
براساس آمار رسانه‌ها در جریان یک سال حکومت طالبان، بیش‌تر از ۱۱۰ زن کشته شده و یا هم دست به خودکشی زده است.
در کنار این، بارها ادعا شده که فرماندهان و نیروهای طالبان زنان و دختران را با زور مجبور به ازدواج با خود شان کرده‌اند.
در کنار بحران حقوق زنان و دختران در افغانستان، فقر، بیکاری و ناامنی نیز پس از تسلط طالبان فراگیر شده است.
طالبان با آنکه فرصتی برای بهبود وضعیت داشتند؛ اما کاری انجام نداده‌اند.
بحران مشروعیت و ناامنی
چالش بسیار بزرگ حکومت فعلی افغانستان، عدم مشروعیت است.
با گذشت یک سال تاکنون هیچ کشوری طالبان را به رسمیت نشناخته است.
نبود امنیت دیگر چالش حکومت طالبان است. سال گدشته زمانی که این گروه، قدرت را به دست گرفتند، اعلام کردند که صلح و امنیت آورده‌اند.
اما در این یک سال انفجار و انتحار همچنان ادامه داشته است. براساس آمار دفتر معاونت سازمان ملل در افغانستان (یوناما) بیش از ۷۰۰ زیر حاکمیت طالبان کشته شده‌اند.
