یکسال سلطه طالبان؛ نان، کار و آزادی زنان در برابر تفنگ

کابل/۲۲اسد/فرهنگستان
گروهی از بانوان ام‌روز (شنبه،۲۲اسد) برای وضع محدودیت‌ها در برابر زنان و دور ماندن دختران از آموزش در کابل دست به اعتراض زدند.
معترضان با سر دادن شعارهای نان، کار و آزادی، از حکومت سرپرست خواستند که به حقوق زنان و دختران در کشور حرمت بگذارد.
اعترض زنان پس از دقایقی به خشونت کشیده شد و نیروهای طالبان با شلیک‌های هوایی معترضان را پراگنده ساختند.
یک معترض گفت: «ما یک اعتراض داشتیم که اعتراض ما را طالبان به خشونت انجامیدند، فیر هوایی کردند، دختران را برای یک ساعت و دو ساعت گروگان گرفتند تلفون های شان را از شان گرفتند.»
زنان متعرض قرار بود در مقابل وزارت معارف طالبان، تظاهرات راه اندازی کنند، اما این تظاهرات بعد از ده دقیقه، با شلیک هوایی نیروهای طالبان برهم خورد و زنان معترض پراکنده شدند.
یکی از معترضان به شرط حفظ هویتش می‌‌گوید: «طالبان به زنان دشنام می‌دادند، با قنداق تفنگ می‌زدند، فریاد می زدند و هر طرف فیر می‌کردند.»
این زن معترض گفت که شماری از زنان بر اثر خشونت نیروهای طالبان زخمی شده و آنها تلفن‌های همراه شماری از معترضان گرفته‌اند.
زنان معترض با شعارهای «نان، کار، آزادی»، «عدالت، عدالت، خسته‌ایم از جهالت» و «ما حق خود را می‌خواهیم» در آستانه یک سالگی تسلط طالبان بر افغانستان، به خیابان آمده بودند.
این بانوان قرار بود تظاهرات راه اندازی کنند و صدای خود را برای تأمین حقوق زنان در افغانستان بلند کنند، شامل اعضای گروه‌ها و جنبش‌های اعتراضی مختلف زنان بودند که در یک سال گذشته شکل گرفته‌اند و به محدودیت‌های که طالبان برای زنان در عرصه آموزش، کار، و حضور در اجتماع وضع کرده‌اند، معترض هستند.

زنان و یک سال سلطه طالبان
تا دو روز دیگر یک سال از تسلط طالبان بر افغانستان و سقوط کامل حکومت پیشین افغانستان می‌گذرد. سال گذشته در چنین روزهای نیروهای طالبان اکثر ولایات و شهرهای افغانستان را تصرف کرده بودند و روز پانزدهم آگست با فرار اشرف غنی، رئیس جمهور پیشین، وارد کابل و ارگ ریاست جمهوری شدند.
از آن زمان تاکنون، طالبان محدودیت‌های زیادی بر زنان افغانستان وضع کرده‌اند و بر اساس گزارش سازمان این گروه تلاش کرده است که به صورت تدریجی، زنان را از جامعه افغانستان حذف کند.
طالبان بعد از در دست گرفتن قدرت، تمام زنان را از حضور در ادارات دولتی منع کردند و تاکنون بجز در بخش‌های صحی و آموزشی، در سایر بخش‌ها به زنان اجازه نداده‌اند که به دفاتر کاری شان برگردند.
علاوه بر این، طالبان برای مدت زیادی دانشگاه‌ها و مکاتب خصوصی و دولتی را مسدود نگهداشتند و سر انجام به دختران بالاتر از صنف ششم اجازه ندادند که به مکتب بیایند و هنوز دروازه مکاتب بر روی آنها باز نشده است.
همچنین طالبان قیودات سخت گیرانه‌ای بر حضور زنان در اجتماع وضع کردند و پوشیدن برقع و پوشاندن کامل صورت را اجباری اعلام کردند. در تازه‌ترین مورد، این گروه در ولایت بامیان در مرکز افغانستان اعلام کرده‌اند که زنان بدون پوشیدن برقع، حق ندارند که از خانه بیرون شوند و گشت و گذار کنند.
طالبان بر زنان خبرنگار نیز محدودیت‌های شدید وضع کرده‌اند و مجریان زن در تلویزیون‌های خصوصی افغانستان را مجبور کرده‌اند که هنگام اجرای برنامه، ماسک سیاه بپوشند.
این گروه همچنین دانشجویان دختر را مجبور کرده‌اند که حجاب سیاه عربی بلند بپوشند و باید صورت خود را به صورت کامل بپوشانند، دانشگاه‌ها، پارک‌ها، رستورانت‌ها و بسیاری از مراکز عمومی را بر اساس تفکیک جنسیتی،  تقسیم بندی کرده‌اند.

شکل گیری جنبش زنان در زیر سلطه طالبان
بعد از تسلط طالبان بر افغانستان، شماری از زنان با راه اندازی یک جنبش اعتراضی و با شعار نان، کار، آزادی به خیابان آمدند و خواستار حقوق زنان شدند.
این زنان بارها در خیابان‌های کابل راهپیمایی اعتراضی راه اندازی کردند، اما هر بار با خشونت و شلیک نیروهای طالبان پراکنده شدند.
در پی شدت گرفتن اعتراضات زنان و گسترش حمایت‌های شهروندان و جامعه جهانی از معترضان زن، طالبان اقدام به سرکوب این اعتراضات کردند و شماری از زنان معترض را بازداشت کردند. این زنان ادعا می‌کنند که طالبان را آنها را در زندان «به شدت شکنجه» کردند و از آنها «اعترافات اجباری» گرفتند.
در یک مورد طالبان گروهی از زنان معترض را به صورت دسته‌جمعی بازداشت کردند و بعد از مدتی، وزارت داخله طالبان، ویدئویی از اعترافات آنها را نشر کرد که بسیاری از فعالین زن به این باور بودند که این اعترافات «به شکل اجباری» و با «شکنجه و تهدید» گرفته شده است.
از زمان سرکوب اعتراضات خیابانی و بازداشت زنان معترض توسط طالبان، زنان اعتراضات خود را در مکان‌های نامعلوم سربسته برگزار می‌کردند و امروز اولین بار بود که آن‌ها در آستانه یکسالگی سلط طالبان بر افغانستان، به خیابان آمده بودند که بازهم با خشونت و شلیک نیروهای طالبان مواجه شدند.
جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری بارها بر تأمین حقوق و آزادی‌های زنان تأکید کرده‌اند و آن را یکی از پیش شرط‌های به رسمیت شناختن حکومت طالبان در افغانستان دانسته‌اند، اما طالبان هر روز محدودیت‌های جدیدی بر حضور زنان در جامعه وضع می‌کنند و به خواست‌های بین المللی در این مورد توجه نکرده‌اند.
علاوه بر زنان، طالبان در یک سال گذشته گروه‌های مختلف قومی و مذهبی افغانستان را سرکوب کرده‌اند و به بهانه‌های مختلف به کشتار، شکنجه و بازداشت‌های گروهی آنها، اقدام کرده‌اند.