پیشگامان تیاتراز محدود شدن فعالیت‌های این هنر ناخشنود اند
کابل/۱۳میزان/فرهنگستان
دست اندرکاران هنر تیاتر در افغانستان از محدود شدن فعالیت‌های این هنر به روزهای مناسبتی در کشور، ناخشنود استند.
آنان می‌گویند که برای اجرای نمایش‌های مردمی، امکاناتی در اختیار ندارند و تنها در روزهای مناسبتی، برای مقام‌ها و کارمندان دولتی نمایش‌هایی را برگزار می‌کنند.
شمس‌الدین یوسف‌زی، آمر نمایشات کابل‌ننداری در این باره می‌گوید: «تیاتری نداشته‌ایم که برای مردم بوده باشد و مردم مثل گذشته به تماشا آمده باشد؛ حالا اگر تماشاگر داریم، تماشاگران ما مشخص است.»
با این حال، شماری از هنرپیشه‌گان تیاتر امروز نمایشی را در کابل به راه انداختند که در آن از افزایش پدیدۀ «بچه بازی» در کشور هشدار داده شد.
همایون سخی، نویسنده و کارگردان نمایش «سکوت را بشکنیم» گفت: «دربارۀ عمل شنیع بچه بازی این نمایش را برگزار کردیم که خوشبختانه موفقانه به سر رسید.»
این نمایش، با کمک مالی یکی از نهادهای خصوصی تهیه شده بود. در اوضاعی که به‌گفتۀ بازیگران آن‌که همه از کارمندان تیاتر ملی کشور استند سال‌ها می‌شود که آنان ازبهر تهیه چنین نمایش‌ها با کمبود امکانات روبه‌رو بوده‌اند.
غفار ضرام، بازیگر سینما و تیاتر بیان داشت: «در گذشته، مردم ساعت هشت شب برای دیدن تیاتر به سینمای مرکزی می‌آمدند، اما حالا این زمینه فراهم نیست. چون سالن تیاتر برای فامیل‌ها وجود ندارد.»
لیلا همدرد، بازیگر تیاتر می‌گوید که وقتی می‌خواهد یک نمایش داشته باشد، حیران می‌ماند که لباس و دیگر نیازمندی نمایشش را چگونه تأمین کند.
منابع محدود مالی، نبود جای مناسب و کمبود نویسنده‌گان آگاه، از چالش‌هایی استند که به گفته دست‌اندرکاران هنر تیاتر، فراراه کار آنان قرار دارند.
افغانستان از کشورهایی است که پیشینه تئاتر در آن به زمان «امان‌الله خان» باز می‌گردد که برای اولین بار این هنر به شکل امروزی آن در افغانستان رواج یافت و با تأسیس «پوهنی ننداری» در زمان حکومت «محمد ظاهر شاه» وارد مرحله نوینی از تاریخ خود شده‌است.
خبرنگار فرهنگستان ازکابل
سمیع صدیقی
