کابل/۱۶سرطان/فرهنگستان
یافتههای تازه در مورد زندگی روستایی نشان دادهاست که زنان در روستاها، نگران آیندۀ پسا صلح با طالبان استند.
درپژوهش تازهییکه از سوی شبکۀ تحلیلگران افغانستان نشر شده، آمده است که زنان در دورترین بخشهای افغانستان در حالیکه نگاه روشن به صلح دارند، اما از محدودشدن حضور شان در جامعه پس از توافق صلح با طالبان، نگران اند.
به باور این زنان روستایی، صلح، امنیت میآورد اما نباید دستآوردها و حقوق زنان در روند صلح هدر بروند.
خدیجه حسینی، پژوهشگر شبکۀ تحلیلگران افغانستان میگوید: «من با یک زن در دایکندی صحبت کردم؛ در حالی که طالبان را ندیده بود، نمیدانست تصرف منطقه از سوی طالبان یعنی چه؟ و از آنچه که دربارۀ طالبان شنیده بود، میترسید. از این میترسید که نتواند با شوهرش در سر زمینها کار کند.»
خدیجه حسینی افزود: «زنان در قریه، چه زیر حاکمیت طالبان بودهاند یا نبودهاند، یک نگاه روشن دربارۀ خواستهای شان دارند و در رابطه به آینده شان دارند.»
شماری از زنان روستایی در ولسوالی بلخ گفتهاند؛ با وجودیکه از جنگ خسته شدهاند، اما نمیتوانند صلحی را پذیرند که در آن، حقوق زنان و بانوان نادیده گرفته شود.
رابعه، یکی از این زنان روستایی است که بدلیل جنگها، از یک روستای ولسوالی بلخ ولایت بلخ با سه کودکش به مزارشریف آواره شدهاست.
او میگوید: «هیچی نیارودیم با خود. یک چند تا لباس کهنه آوردیم که بی پناه نمانیم؛ اما خوردنی نداریم.»
فاطمه، یکی از بیجاشدهگان جنگ در مزارشریف افزود: «خودم در خطر هستم و اولادهایم هم در خطر استند. آنها مارا از طریقههای گونهگون تهدید کردهاند. اگر مرا یا اولادهای من را پیدا کنند زنده نمیگذارند.»
این پژوهش توسط شبکۀ تحلیلگران افغانستان در بیش از یک سال تهیه شده و با ۲۷ زن روستایی در روستاهای نزده ولایت گفتوگو شدهاست.
خبرنگار فرهنگستان ازکابل
سمیع صدیقی
