سرزمین محدودیت‌ها؛ پس از فراغت نگران دریافت کار استیم

کابل/۶ثور/فرهنگستان
سپری کردن یک مقطع تحصیلی، در کشور جنگ زده‌یی چون افغانستان، برای یک دختر خانم کار ساده‌ای نیست، دختران دانش‌جو دانشگاه کابل پس از پیمودن راه‌ها پر خم وپیچ توانستند سند فراغت را به قیمت تمام شدن روزهایی جوانی شان به‌دست بیآورند.
دختران دانشکدهٔ ژورنالیزم و ارتباطات عامهٔ دانشگاه کابل پس از گذر این مقطع نگران پذیرش آنان در  اداره های دولتی و رسانه‌ها در افغانستان استند.
فرشته نجیب یکی از تازه فارغان حکومت طالبان می‌گوید :”بزرگ ترین چالش فرا راه محصل تازه فارغ شده بی‌کاری است . چون نبود وظیفه بسیاری از مشکل‌های دیگری برای جوانان در پی خواهد داشت.”
بانو نجیب در ادامه افزود: “رشتهٔ من خبرنگاری است و شرایط اصلا مانند گذشته نیست از مشکل‌ آزادی بیان گرفته تا خطر هایی‌که جان خبرنگاران را تهدید می‌کند، وجود دارد. بدون شک کار در این رشته در این عصر بسیار دشوار است. به عنوان دانشجوی خبرنگاری آرزو داشتم و می‌خواستم در یکی از رسانه‌های معتبر مانند بی‌بی‌سی یا رادیو آزادی و… کار کنم که با سقوط نظام ، ما شاهد بیرون رفتن کارمندان این رسانه‌ها و بسته شدن این رسانه‌ها در کشور شدیم.”
نجیبه محمدی یک تن دیگر از فاغان گفت: ” چالشی که همهٔ ما محصلان تازه فارغ شده با آن روبه رو استیم نبود فرصت کاری برای خانم‌ها است.”
به باور نجیبه اکنون با این‌که  یک دختر تحصیل کرده است ام‌روزه با زنانی که مصروف کار های خانه اند، تفاوتی ندارد.
وی افزود که بعد از چهار سال که خانواده‌ها حمایت مالی و معنوی کرده‌اند، از فرزندان شان توقع دست‌آورد دارند، اگر بی‌کار باشیم برای‌مان مایوس کننده است.
مصریه امیری تازه فارغ دیگر این دانشکده است که داشتن شغل را برای هم‌مثلانش کار دشوار می‌داند و می‌گوید: “با تغییری که در نظام سیاسی کشور به‌وجود آمده است نه تنها داشتن یک شغل را مشکل می‌دانم بلکه رویای رسیدن به یک شغل را خالی از مشکل نمی‌بینم همچنان وجود نگاه جنسیتی، باور های سنتی، منع و محدودیت، نبود زمینهٔ کار ، این‌ها تمامش چالش‌هایی است که هر جوانی به‌ویژه دختران ، بعد از فارغ شدن با این چالش ها مواجه می‌شوند و فراراه شان می‌آید.”
صوفیه یوسفی بانوی جوان که این دانشکده‌ را به پایان رسانیده، می‌گوید: “احساس بی‌سرنوشتی می‌کنم؛ چون هیچ توقع نداشتم که بعد از فارغ شدن بی‌کار‌ باشم و حتا از کار کردن هراس داشته‌‌ باشم، اما حالا زیر حاکمیت طالبان از کار کردن در رسانه واقعا هراس دارم. ”
مشکلات اجتماعی زنان و دختران در افغانستان تنها به این موضوع محدود نیست و طیف گسترده‌ای از انواع مشکلات را در بر می‌گیرد، چالش‌های نظیر فروش دختران به‌علت فقر و تنگدستی، کودک‌همسری؛ خانه‌نشینی دختران دانش‌آموز؛ بی‌کاری زنان شاغل در حرفه‌های به‌ظاهر مردانه نظیر رشته‌های فنی‌مهندسی؛ هراس دختران هنرمند و ورزشکار و نخبه از آینده‌ای نامعلوم مشکلاتی است که زنان پس از سقوط حکومت قبلی آن‌را حمل می‌کنند.
صبریه ابدال-فرهنگستان