کابل/۱۵جوزا/فرهنگستان
بسیاری از کودکان در افغانستان به دلیل فقر به رویاهای آموزشی شان پایان میدهند. این کودکان به جای رفتن به مکتب، تمام روز مصروف کارهای شاق استند، به ویژه آنانی که نانآور اصلی خانوادهای شان استند.
رویترز گزارش داده است که این مشکل به ویژه برای کودکانی که اعضای خانواده خود را در جنگ از دست داده اند، جدیتر است.
رحمت الله پانزده سال دارد و در حومه کابل در یک کوره خشتپزی کار میکند. او روزانه سه صد افغانی از این کار طاقتفرسا بدست میآورد.
رحمتالله، کودک کارگر، گفت: «من از ساعت یک بامداد تا ساعت شش شام کار میکنم تا روزانه ۳۰۰ افغانی (حدود ۴.۳ دالرامریکایی) به دست بیاورم. چاره دیگری ندارم، پدرم بیماری قلبی دارد، وقت ندارم به مدرسه بروم، چون هر روز از ساعت یک صبح باید سرکار باشم.»
برخی از کودکان دیگر که در کوره خشتپزی کار میکنند، با سرنوشت رحمتالله رو به رو استند و ناگزیر اند بار مراقبت از خانواده خود را به دوش بکشند.
نورمحمد، کودک کارگر، گفت: «من به مکتب رفته بودم و میخواستم روزی به دانشگاه هم بروم تا استاد (آموزگار) شوم، اما پول برای رسیدن به این رویاها را ندارم، آینده من به دلیل فقر از بین رفته است.»
برکت الله که بیشتر اعضای خانوادهاش را در یک حمله هوایی ایالات متحده امریکا از دست داده و فرصتی برای آموزش ندارد و مجبور است برای خود و خواهر کوچکاش نان پیدا کند.
برکت الله، کودک کارگر، میگوید: «حالا باید کار کنم تا روزی به مکتب بروم، اما اکنون، چون در خانه بزرگتر نیست و من نانآور خانه استم، فرصتی برای درس خواندن ندارم.»
اکنون در افغانستان، میزان فقر و بیکاری افزایش یافته است و شمار زیادی از اعضای خانوادهها بیکار استند.
وزارت اقتصاد میگوید که برای کاهش فقر و بیکاری، برنامه راهبردی روی دست دارد.
عبداللطیف نظری، معین وزارت اقتصاد گفت: «جلب و جذب سرمایهگذاری داخلی و خارجی و جلب کمکهای بشردوستانه و همچنان تقویت ترانزیت افغانستان از طریق دیپلوماسی اقتصادی جز کارهایی است که در حال حاضر در دستور کار ما قرار دارد.»
برخی از کودکان دستفروش در خیابانها در فضای باز آموزشهای ابتدایی میبینند. زمینه آموزش از سوی یک بانو برای کودکان خیابانی که دسترسی به مکتب ندراند، فراهم شده است که بعد از کار اینجا تدریس میشوند.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
