کابل/۵جدی/فرهنگستان
به دست‌گاه قالین بافی‌اش آن گونه خیره شده که گویا چیزی درون آن گم کرده باشد؛ لحظاتی را در فکر می‌رود و سپس دستی به موها و صورتش می‌کشد و با آهی ادامه می‌دهد. آنقدر غرق آرزوهایش بود که تا نزدیکش نرفتم من‌را در خانه‌اش ندید.
قاسم علی حمیدی، رییس فدراسیون شنای افغانستان و معاون پیشین مالی و اداری ریاست عمومی تریبت بدنی و ورزش است او برای پیدا کردن لقمه نانی در گوشه‌ی از خانه‌اش همراه با فرزاندان‌اش قالین بافی می‌کند.
او می‌گوید که از بهر تنگ دستی بیشتر از آموزش ملی پوشان شنا و فعالیت‌های ورزشی در این رشته به دور مانده است.
آقای حمیدی سال‌ها برای قهرمان سازی شناگران و حضور آنان در رقابت‌های گونه‌گون داخلی و جهانی برای افغانستان تلاش کرد.
قاسم علی حمیدی گفت: «چند بار قصد کردم در یکی از باشگاه‌های شنا بروم و آنجا کار کنم، دوستان‌ام لازم ندیدند و کارهای دیگر شاقه را هم مناسب ندیدم، ناگزیر شدم با فرزندان خود قالین بافی کنم، شوق و اشتیاقی که در گذشته داشتم با ورزش و رشته شنا حالا آن شوق در من خیلی کم شده.»
حمیدی کارنامه درخشان ورزشی در بخش شنا در ده سال پسین به سود افغانستان ثبت کرده.
وی اضافه کرد: «پسران به گونه گله بعضی اوقات می‌گویند که پدر! ای کاش بالای ما درس نمی‌خواندی، می‌ماندی که ما کار می کردیم و یک کسب را فرا می‌گرفتیم، از لحاظ روان بسیار تاثیرگذار است.»
محمد امان، پسر قاسم علی حمیدی و عضو تیم ملی شنا گفت: «خودم عضو تیم ملی شنا هستم، با وضعیتی که پیش آمده است، تمرینات خود را درست انجام داده نمی‌توانم، باید کار کنم.»
شهری که در چهار ماه گذشته، باشندگانش روزگار خوبی ندارند، همچون قاسم علی حمیدی ده‌ها ورزشکار دیگر در وضعیت خوبی اقتصادی نیست. ورزشکاران پیش از این نیز، با رسیدن فصل زمستان خواهان پشتیبانی بی‌درنگ حکومت به ویژه از نهادهای تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک کشور شده بودند.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
