کابل/۲۹عقرب/فرهنگستان
بیست نوامبر (بیست و نهم عقرب) برابر است با روز جهانی کودک، این روز در اکثر کشورهای دنیا جشن گرفته شده و از زندگی کودکان و وضعیت حاکم بر زندگی کودکان یادی به عمل میآید. این روز، همانند سایر روزهای جهانی مثل روز جهانی سوادآموزی، روز جهانی توریزم و… دارای فلسفه نامگذاری مختص به خودش است.
در روز جهانی کودک، شماری از کودکان کارگر در پایتخت از طالبان میخواهند تا به مشکلات آنان رسیدگی و زمینه آموزش آنان را فراهم سازد.
بسیاری از این کودکان به علت فقر که دامنگیر خانوادههای شان است، از آموزش دور ماندهاند.
فاطمهی هشت ساله یکی از این کودکان است که در جادههای پایتخت ماسک میفروشد؛ اما بخت فاطمه در مقایسه با هم قطاراناش بلندتر است، او هم درس میخواند و هم ماسک میفروشد.
فاطمه و خواهراناش مسوولیت خانوادهشان را به عهده دارند.
او گفت: «پیسه را که کار میکنم به مادرم میدهم همین قدر که کار میکنم به مادرم میدهم که بر ما نان بیافد.»
آرش، کودک کار، میگوید: «ما را کمک کند که دیگر در سرکها نگردیم که درسم خلاص شود.»
صفت الله، کودک کار، میگوید: «کاروبار هم نیست وضعیت اقتصادی ما هم خوب نیست از همین خاطر ما مکتب ایلا (رها) دادیم باید مکتب بخوانیم.»
از سویی هم، وزارت کار و امور اجتماعی میگوید که برای فراهم ساختن زمینه آموزش برای کودکان کارگر با نهادهای داخلی و بیرونی گفتوگو کرده است.
بشیر احمد راسخ، رییس تفتیش و حقوق کار، میگوید: «تفاهمنامههای را عهد کردن به همکاری از آنان ما تلاش این را داریم که برای شان صنفهای درسی جداگانه و یا برنامههای آموزشی را برایشان زمینهاش را فراهم بسازیم.»
هم اکنون بسیاری کودکان در افغانستان سرگرم کارهای شاق هستند و به علت فقر از آموزش و پرورش دور ماندهاند و به بنیادیترین حقوق شان دسترسی ندارند.
همزمان با بیست نوامبر، روز جهانی کودک، دبیرکل سازمان ملل متحد میگوید که کودکان بزرگترین امید است و برای آینده بهتر آنان تلاش صورت گیرد.
فلسفه و پیشینه برپایی روز جهانی کودک به سال ۱۹۲۴ برمی گردد، در این سال دو رویداد همزمان اما متفاوت، سبب شد تا توجه به ضرورت برگزاری روز جهانی کودک شکل بگیرد.
نخستین رویداد، برگزاری اولین نشست جهانی درباره رفاه کودک در روزهای پایانی ماه اگوست در ژنو سوئیس بود این کنفرانس در روز اول ژوئن اعلامیه ای درباره بهروزی و رفاه کودکان منتشر کرد و کشورها را به رعایت مواد این علامیه فراخواند. رخداد دیگر، ابتکار کنسول چین در سانفرانسیسکو بود. کنسول چین با دیدن بچه های یتیم چینی در این شهر با برگزاری مراسمی، موضوع پشتیبانی از کودکان خیابانی را که تا آن زمان نادیده گرفته شده بود، در کانون توجه قرار داد.
در اسناد کنفرانس ژنو از کشورهای شرکت کننده خواسته شده است هر کدام روزی را به عنوان روز کودک تعیین کنند، این پیشنهاد تا سال ۱۹۴۹/۱۳۲۸ که فدراسیون زنان دموکرات در مسکو تشکیل شد، چندان جدی گرفته نشد. در این سال در نشست این اتحادیه، روز اول ژوئن، روز کودک نام گذاری شد. در سال ۱۹۵۴ مجمع عمومی سازمان ملل در قطعنامه ای از همه کشورهای جهان خواست که با توجه به ویژگی های خود روز ویژه ای را به کودک اختصاص دهند. صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف)، در سال ۱۹۵۹ اعلامیه جهانی حقوق کودک را به تصویب سازمان ملل رساند. از آنجا که این اعلامیه در روز ۲۰ نوامبر تصویب شده بود، این روز را روز جهانی کودک نامید.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
