درخت آرزوها؛ روایتی شجاعت و مهربانی برای کودکان مهاجر

کابل/۲۴جدی/فرهنگستان
کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کتاب «درخت آرزوها» را برای گروه سنی نوجوان منتشر کرد.
در این کتاب نویسنده روی موضوعات مهربانی، عشق به هم‌نوع و شجاعت در برابر چالش های مهاجرت به ویژه کودکان و نوجوانانی که طعم‌ مهاجرت را به خوبی چشیده‌اند، پرداخته شده است.
«درخت آرزوها»، نوشته کاترین اپلگیت، نویسنده آمریکایی حوزه ادبیات کودک نوجوان است که در ایران به قلم بهار علیزاده صبور ترجمه و با تصویرهای مرتضی یزدانی نشر شده است.
بهار علیزاده صبور مترجم این اثر گفته که درخت آرزو‌ها به خوبی توانسته شجاعت و لزوم حفظ آن در مواجهه با سختی‌ها را به کودکان به ویژه کودکان و نوجوانانی که طعم مهاجرت به جامعه جدید را چشیده‌اند، آموزش دهد.
او می‌گوید:« گذینه بهتر از کودکان مهاجر افغانستان نیافتم تا این اثر را تقدیم کنم.»
نویسنده در کنار روایت داستان یک درخت، محیط زیست و مسائل اجتماعی نیز تمرکز داشته که با گریز به مهاجرت‌های صد سال پیش ایرلندی و ایتالیایی‌ها، ماجرای مهاجرت مسلمانان در دوران کنونی به کشورهای اروپایی را در این کتاب گنجانیده و از مشکلات آن‌ها حرف می‌زند.
اثر «درخت آرزوها» داستان درختی را از زبان خودش نقل می‌کند؛ درخت بلوطی که با دیگر درختان متفاوت است و همه فکر می‌کنند که با نوشتن آرزوهای‌شان روی روبانی و گره زدن آن بر روی تنه یا شاخه‌های او، به آرزوهای‌شان برسند؛ سنتی قدیم که یک مهاجر ایرلندی آن را رایج کرد.
در بخشی از این کتاب آمده است: تو هم می‌توانی من را مثل دوستان صمیمی‌ام قرمز صدا کنی؛ اما مردم محله خیلی وقت است که به من می‌گویند: درخت آروزها!
دلیلش برمی‌گردد به گذشته‌های دور؛ به موقعی که من یک بذر ریزه میزه بودم با کلی امید و آرزو… حالا مردم از همه جای شهر می‌آیند تا من را با تکه‌های کاغذ، برچسب، پارچه، کاموا و حتی گاهی جوراب ورزشی تزیین کنند. هرکدام از این هدیه‌ها نشانه یک رؤیاست؛ یک آرزو، یک اشتیاق. فرقی هم ندارد که ساده گره می‌زنند یا پاپیونی، یا اینکه فقط لابه لای شاخه‌هایم پرتش می‌کنند؛ همه‌شان امید هستند؛ امید به چیزی بهتر.
در نگاه اول، زندگی متنوع جانوران در تنه و شاخه‌های این درخت نظر مخاطب را جلب می‌کند، اما نویسنده از این موضوع بهره برده تا به مخاطب خود یادآوری کند که تنوع در هر جامعه‌ای سبب رشد و رونق می‌شود. این موضوعی است که طبیعت آن را پذیرفته اما جامعه انسانی هنوز با آن ناآشناست. در واقع درخت در اینجا نمادی است از جامعه‌ای موفق که افراد در آن با هر نژاد و مسلکی، کنار هم زندگی سالمی دارند.
نویسنده لحن کتاب را آرام انتخاب کرده است؛ درست مانند ویژگی‌های یک درخت؛ از این رو شاید در نگاه اول روایت ساده و آرام کتاب، برای مخاطب نوجوان که پرشور است، مناسب به نظر نیاید، اما آنچه داستان «درخت آرزوها» را برای این گروه سنی خواندنی می‌کند، در دسترس و ملموس بودن شخصیت اصلی و دیگر شخصیت‌های داستان این کتاب است.

خبرنگار فرهنگستان ازکابل
سمیع صدیقی