کابل/۲۵حمل/فرهنگستان
هنر هکاکی با تاریخ بلند و درخشانش در افغانستان اکنون به رکود مواجه‌است؛ خاطره امید تنها بانوی حکاک در هرات است که سعی دارد این هنر را در هرات زنده نگه‌دارد.
خاطر امید می‌گوید که بیست سال است که در این زمینه فعالیت دارد.
به گفته‌ی وی اگر به این هنر توجه صورت گیرد؛ این هنر علاقه‌مندان زیادی داشته و رونق زیادی خواهد داشت.
خاطره می‌گوید: «حکاکی در سراسر افغانستان رواج دارد، به ویژه در هرات. اما متاسفانه در این اواخر رو به رکود گذاشته است. اما باز هم من تلاش می‌کنم به نوبه‌ی خود این هنر را زنده نگه دارم.»
وی گفت: «اگر ما پیشینه تاریخی این هنر را مطالعه کنیم، در خود افغانستان این هنر زاده شده است. اما حالا رو به فراموشی است. مردم کمتر به این هنر توجه دارند، چون از طرف حکومت معرفی کلی نشده است.»
این هنرمند جوان ادامه داد در سال‌های اخیر هنگام احداث هوتل و رستورانت‌ها از این هنر برای دکور استفاده می‌شد که متاسفانه باز هم مشکلاتی پیش آمد که ما نتوانیم کار کنیم.
حکاکی در این جغرافیا تاریخ بلند و درخشانی دارد و قرن نهم و دوره تیموریان اوج شکوه این هنر گفته می‌شود که آثارش هنوز هم در قسمتی از مسجد جامع و گازرگاه هرات موجود است.
ولی شاه، آگاه امور فرهنگی، گفت: «ناب‌ترین اثری که شما در هرات دارید، در اواسط قرن نُه در زمان ابوسعید کورگانی که حاکم خود هرات است لوح مرمرینی که بر فراز آرامگاه فیض آثار حضرت شیخ الاسلام عبدالله انصاری هروی ساخته شده و حکاکی شده و نصب شده از جمله اعجوبه‌های هنر حکاکی روی سنگ نه تنها در هرات، نه تنها در افغانستان، بلکه در جهان هست.»
از سوی هم شماری از کارشناسان تاریخی می‌گویند این هنر میراث دوره‌ی تیموریان است که قدامت تاریخی دارد و اگر از آن محافظت نگردد، به رکود مواجه خواهد شد.
کارشناسان در هرات می‌گویند که تنها هنر حکاکی در ولایت هرات نیست که با رکود مواجه است، بلکه شیشه سازی، کاشی کاری، قالین بافی و ابریشم بافی نیز از هنر های دیگری‌ست که به دلیل آنچه آنچه عدم توجه به این صنایع خوانده می شود، در حال نابودی‌اند.
شبکه کاری، معرق کاری، مجسمه سازی و پیکرتراشی از بخش‌های هنر حکاکی است که روی چوب‌های درخت چهارمغز، اناب، چنار، روی سنگ و فلز حک می‌شوند.
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
