بار روانی بر دوش زنان افغانستان؛ چرا روان زنان روبه وخامت است؟

کابل/۲۱جدی/فرهنگستان
مشکلات روانی، درد‌هایی هستند که در بسیاری موارد پنهان می‌مانند. بسیاری از مبتلایان ناراحتی‌های روحی را خواسته یا ناخواسته درون خود نگه می‌دارند.
بسیاری از کشورهای در حال توسعه در سال‌های اخیر تلاش کرده‌اند با راه اندازی چنین مناسبت‌هایی یا حتی تشویق افراد مشهور به گفتگو درباره مشکلات روحی‌شان، بیماران را تشویق به حرکت در مسیر درمان کنند.
اما در کشورهایی مانند افغانستان، هنوز پنهان نگاه‌داشتن ناراحتی‌های روحی از بیم قضاوت دیگران یا جستن راه‌های خرافی برای درمان آن رایج است. آمارها نشان می‌دهد که زنان در افغانستان بیش از مردان دچار مشکلات روحی و روانی هستند.
قمر باشنده ولسوالی جلریز میدان وردک می‌گوید که پیش از این افزون بر انجام‌ کارهای کوچک به آموزش نیز می‌پرداخت؛ اما پس از تصمیم طالبان در مورد آموزش و کار زنان به این بیماری دچار شده است.
او افزود: «اکنون بی‌کار استم و یک خیاطی معمولی در خانه دارم، که کاراش هم درست به پیش نمی‌رود. مشکلات روانی من نیز بیشتر شده‌است.»
شریفه، دانش‌آموز ولایت غزنی، گفت: «سخت‌ترین آرزوی دختران که بود، مکتب، مدرسه و دانش بود. آینده‌اش درس بود.»
مریم، دانش‌آموز دیگر می‌گوید: «مکتب نمی‌روم، اگر می‌خواندم امسال به صنف ده ارتقا می‌کردم. حالا خانه نشین شدیم، مشکلات زندگی زیاد است، زندگی را به سختی به پیش می‌برم.»
روان شناسان برای مبتلایان بیماران روانی، تغییر محیط زندگی، تفریح و سفر را پیشنهاد می‌کنند؛ اما در شرایط کنونی افغانستان و وضعیت بد اقتصادی، بسیاری از زنان قادر به عملی ساختن این پیشنهادها نیستند.
حکمت، پزشک در این باره گفت: «اگر تفریح و توان مالی آن برای خانواده‌‌ها نیست بگذارید زنان به کار بروند، خواهش ما از طالبان آرامش خانواده‌‌هاست.»
شاه حسین، باشنده میدان لوگر، گفت: «در مورد زنان خواست ما از طالبان این‌ است یک کار، وظیفه برای آنان پیدا شود. زمینه یک مصروفیت،علم، مکتب، دانش و مدرسه.»
به گفته مسوولان محلی؛ مسله کار و آموزش زنان به تصمیم رهبری طالبان تعلق می‌گیرد، اما افزایش بیماری‌های روانی یک چالش عمومی در سطح جهان است.