احمد ظاهر؛ اسطوره بی بدیل موسیقی افغانستان

کابل/۲۴جوزا/فرهنگستان
با گذشت چهل وسه سال از صدا ی «محبوب ترین» خواننده‌ی تاریخ افغانستان، احمد ظاهر، صدای ماندگار که هنوز هم در میان جامعه فارسی زبانان از جایگاه ویژه‌ی برخوردار است. چنان‌که صدا و آهنگ های  احمد ظاهر در میان مردم تاجیکستان و ایران هم‌چنان از محبوبیت زیادی برخوردار است.
احمد ظاهر در ۲۴ جوزای سال ۱۳۲۵ در ولایت لغمان به دنیا آمد، وی بیش‌تر اشعار حافظ، بیدل، خیام، سعدی، سیمین بهبهانی و عشقری را می‎‌خواند. و زمانی که برای اولین بار گروه موسیقی آماتوران توسط دانش‌آموزان لیسه حبیبیه ایجاد گردید، احمد ظاهر به عنوان آوازخوان و «اکاردیون‌نواز» مورد استقبال جوانان قرار گرفت.  و بس از اجرای آهنگ « ای بلبل خوش الحان » در این لیسه به نام بلبل حبیبیه شهرت پیدا کرد. و بس از فراغت از لیسه حبیبیه، در دارالمعلمین کابل به ادامه تحصیل پرداخت، پس از مدتی رهسپار هندوستان شد و تحصیلاتش را در رشته‌ی تعلیم و تربیه برای مدتی کم‌تر از دو سال در آنجا ادامه داد. وی سه بار ازدواج كرده و ثمره‌ای این ازدواج های وی دو فرزند است، “شبنم” و “احمد رشاد” كه هر دو در ایالات متحده آمریکا زندگی می‌كنند.
«خدا بود یارت»  اولین آهنگ تصویری ثبت شده احمدظاهر در رسانه ها گل کرد و علاقمندان خود را در میان هنرمندان افغانستان پیدا کرد.
وی با انتخاب شعرهایی که درد‌های اجتماعی در آن نهفته بود فریاد، می‌کرد و صدایش را در مقابل بی‌عدالتی و نابرابری همراه با موسیقی به مردم ارائه می‌کرد.
وی با انتخاب شعرهایی که درد‌های اجتماعی در آن نهفته بود، شهرت خاصی بین مردم یافت و صدایش را در مقابل بی‌عدالتی و نابرابری همراه با موسیقی به مردم ارائه می‌کرد.
بسم الله رحیمی ژورنالیست نویسنده یکی از علاقه مند های احمد ظاهر به فرهنگستان چنین می‌گوید:” امروز در یکی از جاده های تهران در حرکت بودیم، راننده آهنگ از احمدظاهر را پخش کرده بود باتعجب پرسیدم، آقای راننده این آوازخوان که صدایش پخش شده را می‌شناسید خندید و خاطره‌ی از دوران شاه ایران را برایم قصه کرد احمدظاهر  در آن‌زمان چقدر طرفدار داشته است، اما حالا چهل و سه سال بعد از مرگش نیز او را در تاجیکستان، سمرقند و بخارا و مهاجران افغانستان یاد بود می‌نمایند و مرگ او را ضایعه بزرگی برای مکتب موسیقی افغانستان می‌پندارند.”
احمد ظاهر شگاف های فرهنگی را پر کرد و باخوانش‌های پرسوزش هنوز هواداران بی‌شماری دارد و هر چه از مرگش می‌گذرد بیشتر شناخته می‌شود.
احمد ظاهر دارای سبک به خصوص خود بود؛ یک‌جا کردن ساز‌های غربی با شرقی، اجرای آهنگ‌ها به شکل بی‌نظیر، تصنیف‌های متفاوت نسبت به دیگر هنرمندان و اجرای کنسرت‌های بی‌مانند که شور و غلغله‌ای خاص خود را داشت.
احمد صمیم سعیدی دانشجوی دانشکده موسیقی پوهنتون کابل  که به تقلید از احمد ظاهر می‌خواند در مورد احمد ظاهر چنین می‌گوید:” احمد ظاهر حنجره طلایی افغانستان اسطوره تکرار ناشدنی موسیقی کلاسیک در افغا نستان است گرچند خیلی ها تلاش براین دارند که به تقلید از صدای او بخوانند اما هیچ گاه جای اورا پر نمی‌توانند.”
او می‌افزاید برای هنرمند شدن به الگو نیاز است احمد ظاهر الگوی بی نظیری برای هر هنرمند نسل جوان هنوز هم پس از چهار دهه است ”
در شهر شبرغان ده‌ها تن به تقلید از احمد ظاهر آواز می‌خوانند.
جاوید نوید یکی از آواز خوانان سابقه دار شهر شبرغان است.
علاقه مندان احمد ظاهر که بیش‌تر آنان را جوانان تشکیل می‌دهد می‌گویند:” احمد ظاهر بخاطر محبوب قلب هاست که به هر سلیقه آهنگ خوانده است برای پیر جوان وکودک.”
حنجره طلایی افغانستان باوجود سن کمی که داشت توانسته است ۳۳ آلبوم که شعر های  معنادار  است به ثبت برساند وجا را در قلب هر افغانستانی و خارج از افغانستان باز کند.
پس از سقوط رژیم طالبان در افغانستان، وزارت اطلاعات و فرهنگ، هنرمندان افغان و علاقمندان احمد ظاهر، همه ساله در سال‌روز درگذشت او به  مقبره‌اش در «شهدای صالحین» کابل می‌روند و یادش را گرامی می‌دارند. آنان تلاش داشتندکه صدا و خاطرات احمد ظاهر را جاویدان نگه داشته و نگذارند که به باد فراموشی سپرده شود.
اما امسال ۱۴۰۱ با تغییر نظان در افغانستان از این  اسطوره جاویدان موسیقی افغانستان هیچ یاد بودی صورت نگرفت وبرای اولین بار پس از ۴۳ سال همانند حضور خاموشش خاموش ماند.
درحالی که همه ساله وزارت اطلاعات وفرهنگ در افغانستان دراین روز برروی قبر او درشهدای صالحین دسته گل می‌گذاشتند.
جوانان هنرمندان نیز دراین روز به یاد بود وزنده نگه‌داشتن خاطرات او برسر مقبره ای اوجمع می‌شدند.
نویسنده: صبریه ابدال