فتوای اسامه بن لادن و اعلام جنگ با امریکا
برای مشخص‌کردن خطاکاری‌های «متحدان صلیبی‌ـ‌صهیونیست»، به‌ویژه اشغال دو مکان مقدس (حضور سربازان ایالات متحده در عربستان سعودی در جریان جنگ اول عراق)، اسامه بن لادن علیه ایالات متحده اعلام جنگ کرد. او گفت این «دشمن دور» مسئول اختلافات و اشغال خاورمیانه است و تأکید کرد که پیش از ریشه‌کردن «دشمن نزدیک»، توسط رهبران ملی محلی و ایجاد دولت اسلامی، باید نفوذ این «دشمن دور» از میان برداشته شود.
بن لادن، بعداً در سال ۱۹۹۸، دومین فتوایش را صادر کرد؛ این‌که زمان جهاد علیه ایالات متحده فرا رسیده است. او حکمش را به جهان اسلام گسترش داد؛ جهاد را مسئولیت شخصی مسلمانان دانست: «برای کشتن امریکایی‌ها و متحدانش ـ‌غیرنظامیان و نظامیان‌‌ـ این وظیفۀ شخصی همۀ مسلمانانی است که می‌توانند آن را در هر‌کشوری که امکانش هست، انجام دهند؛ به هدف آزادی مسجدالاقصی و مسجدالحرام در مکه از چنگ این دشمنان، به هدف خارج‌کردن ارتش‌های‌شان از همۀ سرزمین‌های اسلامی، شکست‌دادن و ناتوان‌کردن‌شان برای تهدید هر‌مسلمان.» در پی صدور این بیانیه، بمب‌گذاری‌ها در سفارت‌های ایالات متحده در کنیا و تانزانیا اتفاق افتاد.
اپریل ۱۹۹۶
بازداشت یونابامر
در چهارم اپریل ۱۹۹۶، سازمان‌های فدرال ایالات متحده بر کلبه‌ای در منطقۀ روستایی مونتانا حمله کرده و تئودور کازینسکی، مردی مشهور به یونابامر را بازداشت کردند؛ کسی که در جریان دورۀ زمانی ۱۷ ساله، با فرستادن بمب‌هایی از طریق پست، سه نفر را کشت و ۲۳ تن را زخمی کرد. کازینسکی دانشمندان، کارشناسان فناوری و کارمندان خطوط هوایی را هدف قرار می‌داد. او در آخرین بمب‌گذاری‌اش در سال ۱۹۹۵، رییس انجمن جنگل‌بانی کالیفرنیا را کشت. او در سال ۱۹۹۵ بیانیۀ طولانی در حمایت از دیدگاه‌هایش را در زمینۀ اثرات زیان‌بار فناوری جدید که بر جامعه داشته، به نیویورک تایمز و واشنگتن پست فرستاد و در صورت انتشار سندش وعدۀ توقف بمب‌گذاری‌ها را داد. نوشته‌های او از سوی برادرش شناسایی و به مسئولان یادآوری شد که در نهایت به بازداشت نهایی او انجامید.
اپریل ۱۹۹۶
بمب‌گذاری‌های حماس مذاکرات اوسلو۲ را متوقف کرد
سازمان‌های تروریستی حماس و جهاد اسلامی فلسطینی‌ها به هدف تغییر رهبری سیاسی در اسراییل و متوقف‌کردن مذاکرات جاری اوسلوی دوم در پیشاپیش انتخابات سراسری ماه می ۱۹۹۶، موجی از بمب‌گذاری‌های انتحاری را بر بس‌ها در اسراییل راه‌اندازی کردند. این بمب‌گذاری‌ها باعث جنجال چشم‌گیر در اسراییل شد؛ جایی که برای تقویت امنیت نیاز احساس می‌شد و تا حد زیادی به جهش بنیامین نتنیاهو، نامزد محافظه‌کار حزب لیکود در مقابل شیمون پرز، جانشین اسحاق رابین و مدافع ادامۀ روند صلح نسبت داده می‌شود.
جون ۱۹۹۶
بمب‌گذاری در برج‌های خُبر
بر‌اثر انفجار یک لاری بمب‌گذاری‌شده در پایگاه نیروهای امریکایی در مجتمع برج‌های خُبر در ظهران عربستان سعودی، ۱۹ تن از سربازان کشته شدند. رد این حمله به گروه تروریستی شیعۀ حزب‌الله مورد حمایت ایران گرفته شد و ۱۳ عضو سعودی و لبنانی این سازمان برای نقش‌شان در آن حملات در سال ۲۰۰۱ در ایالات متحده مورد پیگرد قرار گرفتند. بعداً کمیسیون ۱۱ سپتامبر بیان داشت که احتمالاً اسامه بن لادن و شبکۀ القاعده در ارتکاب این حمله دست داشته‌اند. گزارش این کمیسیون هم‌چنین آشکار کرد که احتمالاً در جریان دهۀ ۱۹۹۰، نسبت به آنچه قبلاً باور وجود داشت، القاعده و حزب‌الله، گروه‌های سنی و شیعه همکاری بزرگ‌تری با هم داشته‌اند.
دسامبر ۱۹۹۶
توپاک آمارو، جاپانی‌ها را به گروگان گرفتند
توپاک آمارو یک گروه چپ‌گرای پرو الهام‌گرفته از کوبایی‌ها، در تلاش برای رهایی از نفوذ امپریالیست‌ها در این کشور، سفارت جاپان را اشغال کرده و ۷۲ جاپانی را برای ۴ ماه به گروگان گرفت. وضعیت هنگامی پایان یافت که آلبرتو فوجیموری، رییس‌جمهور پرو دستور مداخلۀ نظامی را داد که در نتیجه همۀ تروریستان کشته و به جز یک گروگان، همۀ آن‌ها آزاد شدند. پس از حل بحران گروگان‌گیری در سال ۱۹۹۶، این گروه در احیای عملکرد خود ناکام ماند.
۱۹۹۷
کنوانسیون منع بمب‌گذاری تروریستی
در پی فشار ایالات متحده برای پاسخ بین‌المللی به بمب‌گذاری برج‌های خُبر در سال ۱۹۹۶، کنوانسیون بین‌المللی برای جلوگیری از بمب‌گذاری تروریستی زیر نظارت سازمان ملل به تصویب رسید. بر‌اساس چارچوب کنوانسیون‌های قبلی بین‌المللی مبارزه با تروریسم، کنوانسیون منع بمب‌گذاری تروریستی از حکومت‌ها می‌خواهد تا در موارد قراردادن یا تخلیۀ یک مواد انفجاری در مکان‌های عمومی، تأسیسات دولتی یا در زیر‌ساخت‌ها، این موارد را جرم‌انگاری کنند، خلاف‌کاران را مورد پیگرد قرار دهند یا استرداد کنند. این کنوانسیون که برای حوزۀ قضایی بین‌المللی ارائه می‌شود، به کشورها اجازه می‌دهد تا افرادی را مورد پیگرد قرار دهند که بر دارایی‌ها و ملکیت‌‌شان همانند سفارت‌خانه‌ها یا تأسیسات نظامی در خارج از کشور حمله کنند. در حال حاضر ۱۶۴ کشور به این کنوانسیون پیوسته‌اند.
نوامبر ۱۹۹۷
کشتار در اقصر
اعضای جماعت الاسلامیه، گروه اسلام‌گرای مصری به هدف تضعیف حکومت و زیان‌رساندن به درآمدهای گردشگری، بر مقبرۀ ملکه حتشپسوت اقدام به تیراندازی کرده، ۶۲ تن، اکثراً گردشگران خارجی را کشتند که از محلات تاریخی در اقصر در جنوب مصر دیدن می‌کردند. ۶ شبه‌نظامی که به احتمال زیاد در یکی از اردوگاه‌های اسامه بن لادن آموزش دیده بودند، با لباس نیروهای امنیتی و مسلح با تفنگچه، کارد و قمه، به‌ویژه گردشگران را هدف قرار دادند. هرچند تروریستان در آسیب‌زدن جدی به صنعت گردشگری مصر موفق بودند، اما تاکتیک‌های خشن‌شان حمایت در میان پایگاه‌شان را دچار فرسایش و توانایی تروریستان را در جمع‌آوری پول به‌شدت محدود کرد.
اپریل ۱۹۹۸
پیمان جمعه نیک
پیمان جمعه نیک که به توافقنامۀ بلفاست نیز مشهور است، به‌لحاظ نظری پایان آشفتگی‌ها را مشخص کرد؛ دوره‌ای از خشونت در ایرلند که سابقۀ آن به دهۀ ۱۹۶۰ بر می‌گردد. این پیمان اجازۀ برقراری حکومتی را در ایرلند شمالی داد که از سوی مجلس منتخب مستقل جمهوری ایرلند اداره شود و زیر نظارت کمیتۀ اجرایی متشکل از اتحادخواهان و ملی‌گراها فعالیت کند. در میان دیگر مفاد آن، این پیمان کمیسیون حقوق بشر را تأسیس و برنامه‌ای را برای منحل‌کردن گروه‌های شبه‌نظامی ایجاد کرد. افزون بر آن، این توافقنامه قانون اساسی ایرلند را تعدیل کرد که به‌شکل مؤثری بر ادعای ارضی جمهوری ایرلند بر ایرلند شمالی پایان داد. از زمان حصول پیمان جمعۀ نیک، خشونت‌های پراکنده‌ای اتفاق افتاده، اما این پیمان که در دسامبر ۱۹۹۹ اجرایی شد، صلح را برای منطقه به ارمغان آورده و از سوی مجامع بین‌المللی به‌عنوان یک موفقیت تحسین می‌شود.
اگست ۱۹۹۸
بمب‌گذاری‌ها در تانزانیا و کنیا
در پی صدور فتوای اسامه بن لادن علیه ایالات متحده، دو حمله در سفارت‌خانه‌های امریکا در شرق آفریقا رخ داد. در فاصلۀ ده دقیقه از هم، در صبح ۷ اگست ۱۹۹۸، دو موتر بمب‌گذاری‌شده وارد دروازه ورودی سفارت‌خانه‌های [امریکا] در دارالسلام تانزانیا و نایروبی کنیا شدند. در حملۀ تانزانیا ۱۱ نفر و در حمله کنیا ۲۱۳ تن جان باخته و هزاران نفر زخمی شدند. ۱۲ امریکایی در میان کشته‌شدگان بودند.
در پی این حمله، اسامه بن لادن در میان فهرست ده نفر مورد پیگرد ادارۀ تحقیقات فدرال «اف.بی.آی» قرار گرفت. در پاسخ به این حملات، رییس‌جمهور کلینتن بیان داشت که ایالات متحده «مبارزۀ طولانی را میان آزادی و تعصب، میان حاکمیت قانون و تروریسم شروع خواهد کرد.» در تلافی به این حملات چندین حملۀ موشکی بر اردوگاه‌های القاعده در افغانستان و کارخانۀ شیمیایی در خارطوم سودان انجام شد. این حملات به میزان چشمگیری در تضعیف شبکۀ بن لادن ناکام ماند. بعداً ادارۀ کلینتن به دلیل عدم رفع تهدید مؤثرانه از جانب بن لادن، مورد انتقاد قرار گرفت؛ بن لادن بعداً فرصت نشان‌دادن خودش را به دست آورد.
گرفته شده از : جامعه باز
