کابل/۲۹حمل/فرهنگستان
به دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه کابل خیره مانده بودم که صورت خشکیده‌اش توجه‌ام را به خود کشید، نزدیک شدم، شانه‌اش را به دیوار بی‌هنر تکیه داد، پنجره‌ای را می‌دید که آلات موسیقی در آن زندانی بود، در چشمانش حجم بزرگ بی‌سرنوشتی دیده می‌شد. فضای تاریک و خاموش بار شانه‌هایش را سنگین می‌ساخت، مدام به وایلون می‌دید و خودش را در برابر آن ناتوان می‌یافت.
سمیه حیدری دانش‌جوی موسیقی دانشکده هنرهای دانشگاه کابل است که ناملایمتی‌های روزگار دست او را از وایلونش کوتاه و دیگر نمی‌تواند آموزش تارهایش را بگیرد.
سمیه می‌گوید:« از كودكى به موسيقى علاقه داشتم اما بنابر مشكلات و مشقت هاى حامل بر روستا ها و نبود إمكانات و تسهيلات و بى خبر بودن از انستيتيوت ملى موسيقى افغانستان نتوانستم به كابل بيايم و موسيقى را فرا بيگيرم، اما وقتى وارد مرحله سرنوشت ساز امتحان كانكور شدم با تمام علايق كه به موسيقى داشتم فقط وفقط موسيقى را انتخاب كردم و کامیاب شدم.»
سمیه افزود که طالبان متاسفانه با موسیقی فاتحه تحصيلم ، شغلم ، و تمام رويا ها و آرزوهای که با موسيقى مي‌توانست به حقیقت بینجامد، را خواند.
سمیه خودش را در دنیای موسیقی جدید افغانستان می‌دید مدام به خودش می‌گفت روزی من را همه به عنوان یک وایلونیست موفق خواهد شناخت.
سوسن هم‌صنفی سمیه، که از تغییر نظام به دهکده‌اش برگشته می‌گوید که طالبان با قانون های شان سد راه ما شدند ما را از موسیقی و تمام برنامه های مان که باعث پیشرفت و اگاهی ما می‌شد عقب انداخت.
او می‌گوید:«موسیقی برایم حیثیت مادر را داشت و حال هم در اوضاع دگرگونی قرار گرفته است خدا داند عاقبت مان را اما برای حفظ جانم نمی‌توانم به آغوش مادرم برگردم.»
خيلى از هنرمندان موسيقى به خاطر ادامه تحصيل موسيقى و بخاطر ترس از جان‌شان و خطر ماندن در افغانستان، افغانستان را ترك كرده اند؛ به شمول انستيتيوت ملى موسيقى افغانستان و استادان ديپارتمنت ما، حالا هم ديپارتمنت موسيقى بسته شد و هم ریشه موسيقى در دانشگاه خشکید.
جاهد فانوس تنها آموزگاری‌ست که به دانش‌آموزان صنف‌های چهارم آموزش می‌دهد او می‌گوید که تحصیل حق هر دانش‌جو است او برای این‌که دانش‌جو به حق خود برسد این‌جا مانده است و می‌آموزاند.
او افرود:« در حال تمام مسوولیت این دیپارتمنت را من دارم و از هر صنف ۹ نفر به دانشگاه می‌آید و ما امتحاناتات شان را می‌گیریم تا بی‌سرونوشت نماند.»
به گفته جاهد فانوس شورای علمی دانشکده هنرهای زیبا برای این‌که کادر های دیپارتمنت موسیقی بیرون از افغانستان است و به یک آموزگار نمی‌شود یک دیپارتمنت را پیش برد تصمیم گرفته‌اند که جاگزین نام این ديپارتمنت تصنيف ترانه‌ها شود.
اما سمیه می‌گوید که پیش از این‌که دیپارتمنت موسیقی به طور کلی بسته شود آموزگاران امتحان‌های موسیقی عملی، آهنگسازی، هامورنی، جاز و کورال را از دانش‌جویان نگرفته‌اند.
به باور سمیه طالبان موسيقى را حرام مى داند و كسانی‌كه موسيقى بنوازد را كافر مى‌دانند چه برسد که کسی آن‌را بخواند، آن‌ها از موسيقى متنفر اند.
تار های وایلون سمیه بیان‌گر دردهاست و از این مسیر هنوز هم می‌خواهد تغیر را رقم زند.
شعار سمیه این است: من هرگز تسليم نخواهم شد، من به موسيقى ام ادامه خواهم داد … و يك روز دنبال آن خواهم رفت …
خبرنگار فرهنگستان از کابل
سمیع صدیقی
